สระ
ภาษาไทย
แก้ไข
รากศัพท์ 1
แก้ไขรากศัพท์ 2
แก้ไขยืมมาจากบาลี สร (“เสียงสระ”); เทียบสันสกฤต स्वर (สฺวร, “เสียงสระ”)
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | สะ-หฺระ | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sà-rà |
| ราชบัณฑิตยสภา | sa-ra | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sa˨˩.raʔ˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
แก้ไขสระ (คำลักษณนาม เสียง หรือ รูป หรือ ตัว)
- (สัทศาสตร์) เสียงพูดที่เปล่งออกมาโดยอาศัยการเคลื่อนไหวของลิ้นและริมฝีปากเป็นสำคัญ แต่ไม่มีการสกัดกั้นจากอวัยวะส่วนใดส่วนหนึ่งในปาก เช่น เสียง อะ อา โดยทั่วไปจะออกเสียงสระร่วมกับเสียงพยัญชนะหรือออกเสียงเฉพาะเสียงสระอย่างเดียวก็ได้, เสียงสระ ก็เรียก
- ตัวอักษรที่ใช้แทนเสียงสระ เช่นะ า, รูปสระ ก็เรียก
คำแปลภาษาอื่น
แก้ไขรากศัพท์ 3
แก้ไขยืมมาจากบาลี สร (“เสียง”); เทียบสันสกฤต स्वर (สฺวร, “เสียง”)
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | สะ-ระ | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sà-rá |
| ราชบัณฑิตยสภา | sa-ra | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sa˨˩.raʔ˦˥/(สัมผัส) | |
คำนาม
แก้ไขสระ
- เสียง
รากศัพท์ 4
แก้ไขเทียบลาว ສະ (สะ), ไทลื้อ ᦉ (ส)
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | สะ | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sà |
| ราชบัณฑิตยสภา | sa | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /saʔ˨˩/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | สะ | |