น้ำ
เนื้อหา
ภาษาไทยแก้ไข
รากศัพท์แก้ไข
จากภาษาไทดั้งเดิม *C̬.namᶜ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨶᩴᩣ᩶ (นํา้), ภาษาลาว ນ້ຳ (น้ำ), ภาษาไทลื้อ ᦓᧄᧉ (นั้ม), ภาษาไทดำ ꪙꪾ꫁ (น้ำ), ภาษาไทใต้คง ᥘᥛᥳ (ลั๎ม), ภาษาไทใหญ่ ၼမ်ႉ (นั๎ม), ภาษาจ้วง raemx; เทียบภาษาออสโตรนีเซียนดั้งเดิม *daɬum (“น้ำ”)
การออกเสียงแก้ไข
| พยางค์ | น้าม | น้ำ |
|---|---|---|
| สัทอักษรสากล | /naːm˦˥/ | /nam˦˥/ |
| ไฟล์เสียง |
|
คำนามแก้ไข
น้ำ
- สารประกอบซึ่งมีองค์ประกอบเป็นธาตุไฮโดรเจนและออกซิเจนในอัตราส่วน 1 : 8 โดยน้ำหนัก เมื่อบริสุทธิ์มีลักษณะเป็นของเหลว ใส ไม่มีสี กลิ่น รส มีประโยชน์มากเช่นใช้ดื่ม ชำระล้างสิ่งสกปรก, โบราณถือว่าเป็น ธาตุ 1 ในธาตุ 4 คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม
- ใช้เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะเป็นน้ำหรือเหลวเหมือนน้ำ
-
น้ำตา
-
น้ำปลา
-
น้ำพริก
-
น้ำส้ม
-
- โดยปริยายหมายถึงคุณสมบัติที่ถือว่าเป็นสาระของสิ่งที่กล่าวถึง
-
น้ำคำ
-
น้ำใจ
-
น้ำพัก
-
น้ำแรง
-
น้ำมือ
-
- ความแวววาว (ใช้แก่รัตนชาติ)
คำพ้องความหมายแก้ไข
คำเกี่ยวข้องแก้ไข
คำเกี่ยวข้อง
คำแปลภาษาอื่นแก้ไข
สารประกอบ
|
|
คำลักษณนามแก้ไข
น้ำ
- เรียกเรือที่ใช้มาแล้ว 2 ปี 3 ปี ว่า เรือ 2 น้ำ เรือ 3 น้ำ
- ใช้เกี่ยวกับน้ำหมายความว่า ครั้ง
-
ล้าง 3 น้ำ
-
ต้ม 3 น้ำ
-
คำคุณศัพท์แก้ไข
น้ำ
- มีแสงแวววาว (ใช้แก่รัตนชาติ)
-
เพชรน้ำหนึ่ง
-
ทับทิมน้ำงาม
-