ภาษาไทย

แก้ไข

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์กฺลิ่น
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงglìn
ราชบัณฑิตยสภาklin
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/klin˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

แก้ไข

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨠᩖᩥ᩵ᩁ (กลิ่ร), ภาษาเขิน ᨠᩥ᩠᩵ᨶ (กิ่น), ภาษาลาว ກິ່ນ (กิ่น), ภาษาไทลื้อ ᦂᦲᧃᧈ (กี่น)

คำนาม

แก้ไข

กลิ่น

  1. สิ่งที่รู้ได้ด้วยจมูก คือ เหม็น หอม และอื่น
  2. บางทีใช้หมายความว่า เหม็น
    แกงหม้อนี้เริ่มมีกลิ่น
  3. โดยปริยายหมายความว่า ลักษณะไม่น่าไว้วางใจ
    เรื่องนี้ชักมีกลิ่น
    การประมูลครั้งนี้เริ่มส่งกลิ่น
ลูกคำ
แก้ไข
คำสืบทอด
แก้ไข
  • เขมร: ក្លិន (กฺลิน)

รากศัพท์ 2

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

กลิ่น

  1. ชื่อพวงดอกไม้ร้อยมีรูปแบนประกอบด้วยอุบะ, ถ้าทำให้ผูกแขวนคว่ำลงมา เรียกว่า กลิ่นคว่ำ, ถ้าทำให้ผูกแขวนตะแคง เรียกว่า กลิ่นตะแคง