เหม็น

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เหฺม็น
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	měn
	ราชบัณฑิตยสภา	men
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/men˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

จากภาษาไทดั้งเดิม *ʰmenᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເໝັນ (เหมัน), ภาษาไทลื้อ ᦖᦲᧃ (หฺมีน), ภาษาไทดำ ꪢꪲꪙ (หฺมิน), ภาษาไทใหญ่ မဵၼ် (เมน), ภาษาอาหม 𑜉𑜢𑜃𑜫 (มิน์), ภาษาจ้วงแบบหนง maen

คำกริยา

เหม็น

1. ได้รับกลิ่นไม่ดี
2. คำตัดทอนของ เหม็นหน้า/เหม็นขี้หน้า

คำคุณศัพท์

เหม็น (คำอาการนาม ความเหม็น)

1. มีกลิ่นไม่ดี

คำตรงข้าม

• หอม

รากศัพท์ 2

คำนาม

เหม็น

1. ส้มเขียวหวานที่ยังอ่อนอยู่ ใช้ปรุงอาหารได้ เรียกว่า ส้มเหม็น