พวง
ดูเพิ่ม: พ่วง
ภาษาไทย
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไขการแบ่งพยางค์ | พวง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | puuang |
ราชบัณฑิตยสภา | phuang | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰua̯ŋ˧/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1
แก้ไขยืมมาจากภาษาเขมรเก่า ប្វង (ปฺวง), បូង (ปูง, “กลุ่มก้อน; ทั้งหมด”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ពួង (พัวง); ร่วมรากกับ ปวง , ภาษาจ้วง buengz (บวง-พวง ดอก), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง puengz (พวง-พวง ดอก)
คำนาม
แก้ไขพวง
- กลุ่มของสิ่งที่มีลักษณะอย่างเดียวกันที่อยู่ร่วมขั้วเดียวกันหรือผูกมัดไว้ร่วมกัน
- พวงองุ่น
- พวงดอกไม้
- พวงลูกโป่ง
- คำต้นของไม้เลื้อยพวกหนึ่งที่มีดอกเป็นพวง มีหลายชนิด
- พวงแก้วกุดั่น
- พวงชมพู
- พวงนาค
รากศัพท์ 2
แก้ไขคำนาม
แก้ไขพวง