ดูเพิ่ม: พ่วง

ภาษาไทย

แก้ไข

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์พวง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpuuang
ราชบัณฑิตยสภาphuang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰua̯ŋ˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

แก้ไข

ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า ប្វង (ปฺวง), បូង (ปูง, กลุ่มก้อน; ทั้งหมด); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ពួង (พัวง); ร่วมรากกับ ปวง , ภาษาจ้วง buengz (บวง-พวง ดอก), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง puengz (พวง-พวง ดอก)

คำนาม

แก้ไข

พวง

  1. กลุ่มของสิ่งที่มีลักษณะอย่างเดียวกันที่อยู่ร่วมขั้วเดียวกันหรือผูกมัดไว้ร่วมกัน
    พวงองุ่น
    พวงดอกไม้
    พวงลูกโป่ง
  2. คำต้นของไม้เลื้อยพวกหนึ่งที่มีดอกเป็นพวง มีหลายชนิด
    พวงแก้วกุดั่น
    พวงชมพู
    พวงนาค

รากศัพท์ 2

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

พวง

  1. ลักษณะที่ยื่นพองออกมา
    แก้มเป็นพวง