ภาษาไทยแก้ไข

รากศัพท์ 1แก้ไข

จากภาษาเขมร ឯង (เอง)

การออกเสียงแก้ไข

การแบ่งพยางค์เอง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงeeng
ราชบัณฑิตยสภาeng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ʔeːŋ˧/(สัมผัส)

คำกริยาวิเศษณ์แก้ไข

เอง

  1. คำเน้นแสดงว่าไม่ใช่ผู้อื่นหรือสิ่งอื่น
    ฉันเอง
    เป็นธรรมดาอยู่เอง
  2. ตามลำพัง, เฉพาะตน
    ไปกันเอง

คำอนุภาคแก้ไข

เอง

  1. แหละ, นี่แหละ, นั่นแหละ
    แค่นั้นเอง

รากศัพท์ 2แก้ไข

การออกเสียงแก้ไข

การแบ่งพยางค์
{เสียงสระสั้น}
เองเอ็ง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงeengeng
ราชบัณฑิตยสภาengeng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ʔeːŋ˧/(สัมผัส)/ʔeŋ˧/(สัมผัส)

คำสรรพนามแก้ไข

เอง

  1. (เลิกใช้) เอ็ง