ขุด
ภาษาไทย แก้ไข
รูปแบบอื่น แก้ไข
- (เลิกใช้) ฃุ่ด
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง 掘 (MC gjut|gjwot)[1]; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຂຸດ (ขุด), ภาษาไทลื้อ ᦃᦳᧆ (ฃุด), ภาษาไทใหญ่ ၶုတ်း (ขุ๊ต), ภาษาอาหม 𑜁𑜤𑜄𑜫 (ขุต์), ภาษาปู้อี gud, ภาษาจ้วง gud หรือ goed หรือ hud
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ขุด | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kùt |
| ราชบัณฑิตยสภา | khut | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰut̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา แก้ไข
ขุด (คำอาการนาม การขุด)
- กิริยาที่สับ เจาะ แทง หรือ คุ้ยเอาดินหรือสิ่งที่อยู่ในดินขึ้น
- ขุดดิน
- ขุดศพ
- อาการที่ขุดดินหรือสิ่งใดสิ่งหนึ่งให้มีรูปร่างตามที่ต้องการ
- ขุดหลุม
- เรียกเรือชนิดที่ทำด้วยไม้ซุงทั้งต้นหรือทั้งท่อนขุดด้านบนให้เป็นรางแล้วเบิกปากออกให้กว้าง ถากหัวและท้ายเรือให้เรียวเชิดขึ้นตามส่วน ว่า เรือขุด
- โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น, ขุดคุ้ย หรือ คุ้ยเขี่ย ก็ว่า
- ขุดเรื่องเก่า ๆ ขึ้นมาพูด
คำเกี่ยวข้อง แก้ไข
อ้างอิง แก้ไข
- ↑ Pittayaporn, Pittayawat (2014), chapter Layers of Chinese Loanwords in Proto-Southwestern Tai as Evidence for the Dating of the Spread of Southwestern Tai, in MANUSYA: Journal of Humanities, volume 20 (special issue), Bangkok: Chulalongkorn University, ISSN 0859-9920, pages 47–68.