ดูเพิ่ม: ร่าง, ร้าง, และ ร๊าง

ภาษาไทย

แก้ไข

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์ราง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงraang
ราชบัณฑิตยสภาrang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/raːŋ˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

แก้ไข

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *rwɯəŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับอีสาน ฮาง, ลาว ຮາງ (ฮาง), คำเมือง ᩁᩣ᩠ᨦ (ราง), เขิน ᩁᩣ᩠ᨦ (ราง), ไทลื้อ ᦣᦱᧂ (ฮาง), ไทดำ ꪭꪱꪉ (ฮาง), ไทใหญ่ ႁၢင်း (ห๊าง), ไทใต้คง ᥞᥣᥒᥰ (ห๊าง), อาหม 𑜍𑜂𑜫 (รง์), จ้วง rangz

คำนาม

แก้ไข

ราง (คำลักษณนาม ราง)

  1. ร่องที่ขุดเป็นทางสำหรับให้น้ำไหล
  2. สิ่งสำหรับรองน้ำฝนที่ชายคาเป็นต้น มักทำด้วยสังกะสียาวเป็นแนวไปตามชายคา
  3. ไม้ที่ขุดหรือต่อให้เป็นร่องยาว ๆ หรือปล้องไม้ไผ่ผ่าซีก มีด้านสกัดหัวท้ายสำหรับใส่อาหารหมูหรือย้อมผ้าเป็นต้น
  4. โดยปริยายเรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น
    รางระนาด
  5. เหล็กที่ใช้เป็นทางเดินของล้อเลื่อน
    รางรถไฟ
  6. ไม้เจาะเป็นร่องยาวสำหรับใส่เหรียญบาทเรียงกันได้ 80 เหรียญ หรือ 1 ชั่ง, ปัจจุบันเป็นแผ่นไม้เจาะเป็นร่องสำหรับใส่เหรียญบาทเรียงกันเป็นแถว ๆ แผ่นหนึ่งมี 10 แถว แถวหนึ่งใส่เหรียญบาทได้ 10 เหรียญ รวมเป็น 100 บาท

คำลักษณนาม

แก้ไข

ราง

  1. เรียกสิ่งที่มีลักษณะเป็นราง
    ลูกคิดรางหนึ่ง
    ระนาด 2 ราง
    รางรถไฟ 3 ราง

รากศัพท์ 2

แก้ไข

คำกริยา

แก้ไข

ราง (คำอาการนาม การราง)

  1. คั่วข้าวเม่าให้กรอบ, เรียกข้าวเม่าที่เอามาคั่วให้กรอบ ว่า ข้าวเม่าราง

รากศัพท์ 3

แก้ไข

คำคุณศัพท์

แก้ไข

ราง

  1. ไม่กระจ่าง, ไม่ชัดเจน

คำกริยาวิเศษณ์

แก้ไข

ราง

  1. ไม่กระจ่าง, ไม่ชัดเจน

ดูเพิ่ม

แก้ไข

ภาษาคำเมือง

แก้ไข

การออกเสียง

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

ราง

  1. รัง