ดูเพิ่ม: ปลอง, ปล็อง, และ ปล่อง

ภาษาไทย แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ປ້ອງ (ป้อง), ภาษาไทลื้อ ᦔᦸᧂᧉ (ป้อ̂ง), ภาษาไทใหญ่ ပွင်ႈ (ป้อ̂ง), ภาษาอาหม 𑜆𑜨𑜂𑜫 (ปอ̂ง์); เป็นไปได้ว่าเกี่ยวข้องกับ บ้อง

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์
{ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}
ปฺล็้อง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbplɔ̂ng
ราชบัณฑิตยสภาplong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/plɔŋ˥˩/(สัมผัส)

คำนาม แก้ไข

ปล้อง

  1. ช่วงระยะระหว่างข้อของไม้ไผ่หรืออ้อย
  2. โดยปริยายใช้เรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น
    คอปล้อง
    คอที่มีริ้วรอยเห็นเป็นปล้อง ๆ
  3. (หญ้า~) ชื่อหญ้าชนิด Hymenachne amplexicaule (Rudge) Nees ในวงศ์ Gramineae ชอบขึ้นในที่ชื้นแฉะ ต้นเป็นข้อ ๆ มีไส้ในระหว่างข้อเป็นปุยขาว