ไผ่

ภาษาไทย

ไผ่

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *prajᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ໄຜ່ (ไผ่), ภาษาตั่ย phầy

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ไผ่
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	pài
	ราชบัณฑิตยสภา	phai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pʰaj˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

ไผ่

1. ชื่อไม้พุ่มหลายชนิดและหลายสกุลในวงศ์ Gramineae ขึ้นเป็นกอ ลำต้นเป็นปล้อง ๆ เช่น ไผ่จีน (Arundinaria suberecta Munro) ไผ่ป่า (Bambusa arundinacea Retz.) ไผ่สีสุก (B. flexuosa Munro และ B. blumeana Schult.) ไผ่ไร่ (Gigantochloa albociliata Munro) ไผ่ดำ (Phyllostachys nigra Munro)