เม่า

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เม่า
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	mâo
	ราชบัณฑิตยสภา	mao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/maw˥˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *mawᴮ⁴; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເມົ່າ (เม็่า), ภาษาไทใหญ่ မဝ်ႈ (ม้ว), ภาษาไทใต้คง ᥛᥝᥲ (เม้า), ภาษาพ่าเก မွ် (เมา), ภาษาอาหม *𑜉𑜨𑜧 (*มอ̂ว์), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง maeuj (เหม้า-kaeuj maeuj-เข้า/ข้าวเม่า)

คำนาม

เม่า

1. (ข้าว~) ข้าวเปลือกข้าวเหนียวที่ยังไม่แก่จัดเอามาคั่วแล้วตำให้แบน

รากศัพท์ 2

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *mawᴮ⁴; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน เม่า, ภาษาลาว ເມົ່າ (เม็่า), ภาษาคำเมือง ᨾᩮᩢ᩵ᩣ (เมั่า), ภาษาเขิน ᨾᩮᩢ᩵ᩣ (เมั่า), ภาษาไทลื้อ ᦙᧁᧈ (เม่า), ภาษาไทใหญ่ မဝ်ႈ (ม้ว), ภาษาพ่าเก မွ် (เมา), ภาษาอาหม 𑜉𑜨𑜧 (มอ̂ว์)

คำนาม

เม่า (คำลักษณนาม ตัว)

1. (แมลง~, แมง~) ปลวกทุกชนิดในระยะที่มีปีกเพื่อบินออกผสมพันธุ์ ลำตัวขนาดแตกต่างกันไปแล้วแต่ชนิด ยาวตั้งแต่ 0.5-2.7 เซนติเมตร มีปีก 2 คู่ยาวกว่าลำตัว เหมือนกันทั้งรูปทรงและเส้นปีก เมื่อพับปีก ปีกจะแบนราบไปตามลำตัวด้านหลัง เมื่อผสมพันธุ์แล้วสลัดปีกและเฉพาะตัวเมียจะไปสร้างรังใหม่

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /maw˦˨/, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง maeuh (เม่า-mengz maeuh-แมงเม่า)

รากศัพท์ 1

คำนาม

เม่า (คำลักษณนาม ตั๋ว)

1. (แมง~) อีกรูปหนึ่งของ ᨾᩮᩢ᩵ᩣ (เมั่า)

รากศัพท์ 2

คำคุณศัพท์

เม่า (คำอาการนาม กำเม่า หรือ ความเม่า)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨾᩮᩢ᩵ᩣ (เมั่า)

ภาษาอีสาน

การออกเสียง

• (ขอนแก่น) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /maw˨˨/
• คำอ่านภาษาไทย:เมา^{ต่ำ-ระดับ} (ประมาณ)

คำนาม

เม่า (คำลักษณนาม โต)

1. (แมง~) แมลงเม่า

อ้างอิง

• พิณทอง, ป. "เม่า" ภาษาอีสาน. อีสานร้อยแปด. https://esan108.com/dict/view/เม่า