ภาษาไทย

แก้ไข
 
วิกิพีเดียมีบทความเกี่ยวกับ:
Wikipedia

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *mlɛːŋᴬ, จากภาษาไทดั้งเดิม *m.leːŋᴬ, จากภาษาจีนยุคกลาง 螟蛉 (MC meng leng)[1]; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย แมง, ภาษาไทดำ ꪵꪣꪉ (แมง), ภาษาไทใต้คง ᥛᥦᥒᥰ (แม๊ง), ,ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง mengzภาษาจ้วง mengz/nengz

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์มะ-แลง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงmá-lɛɛng
ราชบัณฑิตยสภาma-laeng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ma˦˥.lɛːŋ˧/(สัมผัส)

คำนาม

แก้ไข
 
(1) แมลง

แมลง (คำลักษณนาม ตัว)

  1. ชื่อสัตว์ขาปล้องในชั้นแมลง (Insecta) มีการเจริญเติบโตโดยการลอกคราบ ระยะโตเป็นตัวเต็มวัยร่างกายแบ่งออกเป็น 3 ส่วน เห็นชัดเจนได้แก่ ส่วนหัว ส่วนอก และส่วนท้อง มีขนาดแตกต่างกันมาก มีขา 6 ขา มีหนวดหนึ่งคู่ เป็นสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังพวกเดียวที่มีปีก ซึ่งส่วนใหญ่มีปีก 2 คู่ ยกเว้นบางพวกมี 1 คู่ หรือไม่มี เป็นสัตว์พวกที่มีจำนวนชนิดมากที่สุดในโลก พบได้ทั่วไป
  2. ชื่อชั้นหนึ่งในไฟลัมสัตว์ขาปล้อง (Arthropoda) มีสมาชิกชั้นคือแมลง (1)

คำพ้องความ

แก้ไข

คำประสม

แก้ไข

ดูเพิ่ม

แก้ไข

อ้างอิง

แก้ไข
  1. Pittayaporn, Pittayawat (2014), chapter Layers of Chinese Loanwords in Proto-Southwestern Tai as Evidence for the Dating of the Spread of Southwestern Tai, in MANUSYA: Journal of Humanities, volume 20 (special issue), Bangkok: Chulalongkorn University, ISSN 0859-9920, pages 47–68.