โต

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		โต
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtoo
	ราชบัณฑิตยสภา	to
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/toː˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

เป็นไปได้ว่ามาจากภาษาเขมรเก่ายุคก่อนอังกอร์ តោ (โต) (ซึ่งเป็นรากของภาษาเขมร តោ (โต, “สิงโต”)) ปรากฏครั้งแรกประมาณ ค.ศ. 578-777 แต่ไม่สามารถเข้าใจความหมาย Jenner (2009) สันนิษฐานว่าหมายถึง สิงโต

คำนาม

โต

1. (โบราณ) สิงโต

รากศัพท์ 2

คำคุณศัพท์

โต (คำอาการนาม ความโต)

1. ใหญ่, มีขนาดไม่เล็ก

   เขาสวมเสื้อตัวโต

2. มีขนาดใหญ่กว่าเมื่อเทียบกัน

   มะพร้าวโตกว่ามะไฟ

   มะเขือเทศโตกว่ามะเขือพวง

คำกริยาวิเศษณ์

โต

1. โดยปริยายเมื่อใช้ประกอบกับคำอื่นบางคำหมายความว่า อวดอ้างความเป็นใหญ่เป็นโต

   คุยโต

   อวดโต

   วางโต

คำกริยา

โต (คำอาการนาม การโต)

1. เจริญขึ้น, มักใช้เข้าคู่กับคำ เติบ เป็น เติบโต

ภาษาเลอเวือะตะวันออก

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /to/

คำคุณศัพท์

โต

1. ตื้น

ภาษาอีสาน

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ตัว, ภาษาคำเมือง ᨲᩫ᩠ᩅ (ต็ว), ภาษาลาว ໂຕ (โต) หรือ ຕົວ (ต็ว), ภาษาไทลื้อ ᦷᦎ (โต), ภาษาไทดำ ꪶꪔ (โต), ภาษาไทใหญ่ တူဝ် (ตูว), ภาษาไทใต้คง ᥖᥨᥝ (โตว), ภาษาอาหม 𑜄𑜥 (ตู) หรือ 𑜄𑜤 (ตุ), ภาษาจ้วง duz, ภาษาแสก ทั๊ว

คำนาม

โต

1. ตัว
2. ตัวเอง

คำลักษณนาม

โต

1. ตัว