ดูเพิ่ม: เม่า

ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *mawᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨾᩮᩢᩣ (เมัา), ภาษาลาว ເມົາ (เม็า), ภาษาไทลื้อ ᦙᧁ (เมา), ภาษาไทดำ ꪹꪣꪱ (เมา), ภาษาไทขาว ꪹꪝꪱ, ภาษาไทใหญ่ မဝ်း (ม๊ว), ภาษาไทใต้คง ᥛᥝᥰ (เม๊า), ภาษาจ้วง maeuz (เมา), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง maeuz (เมา)

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์เมา
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงmao
ราชบัณฑิตยสภาmao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/maw˧/(สัมผัส)

คำกริยา

แก้ไข

เมา (คำอาการนาม การเมา หรือ ความเมา)

  1. อาการที่มึนจนลืมตัวขาดสติเพราะฤทธิ์เหล้าฤทธิ์ยาเป็นต้น
    เมาเหล้า
    เมากัญชา
  2. มีอาการวิงเวียนคลื่นเหียนอาเจียนเพราะโดยสารเรือ รถ เครื่องบินเป็นต้น
    เมาเรือ
    เมารถ
    เมาเครื่องบิน
  3. ลุ่มหลงจนลืมตัวเพราะมียศมีอำนาจเป็นต้น
    เมายศ
    เมาอำนาจ

ภาษาคำเมือง

แก้ไข

การออกเสียง

แก้ไข

คำกริยา

แก้ไข

เมา (คำอาการนาม ก๋ารเมา หรือ ก๋านเมา)

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨾᩮᩢᩣ (เมัา, เมา, มึน)
    เมาหัว
    มึนหัว