ดูเพิ่ม: เม่า

ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *mawᴬ; ร่วมเชื้อสายกับอีสาน เม่า, ลาว ເມົາ (เม็า), คำเมือง ᨾᩮᩢᩣ (เมัา), เขิน ᨾᩮᩢᩣ (เมัา), ไทลื้อ ᦙᧁ (เมา), ไทดำ ꪹꪣꪱ (เมา), ไทขาว ꪹꪝꪱ, ไทใหญ่ မဝ်း (ม๊ว), ไทใต้คง ᥛᥝᥰ (เม๊า), จ้วง maeuz (เมา), จ้วงแบบจั่วเจียง maeuz (เมา)

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์เมา
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงmao
ราชบัณฑิตยสภาmao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/maw˧/(สัมผัส)

คำกริยา

แก้ไข

เมา (คำอาการนาม การเมา หรือ ความเมา)

  1. อาการที่มึนจนลืมตัวขาดสติเพราะฤทธิ์เหล้าฤทธิ์ยาเป็นต้น
    เมาเหล้า
    เมากัญชา
  2. มีอาการวิงเวียนคลื่นเหียนอาเจียนเพราะโดยสารเรือ รถ เครื่องบินเป็นต้น
    เมาเรือ
    เมารถ
    เมาเครื่องบิน
  3. ลุ่มหลงจนลืมตัวเพราะมียศมีอำนาจเป็นต้น
    เมายศ
    เมาอำนาจ

ภาษาคำเมือง

แก้ไข

การออกเสียง

แก้ไข

คำกริยา

แก้ไข

เมา (คำอาการนาม ก๋ารเมา หรือ ก๋านเมา)

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨾᩮᩢᩣ (เมัา, เมา, มึน)
    เมาหัว
    มึนหัว