ตี

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨲᩦ (ตี), ภาษาลาว ຕີ (ตี), ภาษาไทลื้อ ᦎᦲ (ตี), ภาษาไทใหญ่ တီ (ตี)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ตี
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtii
	ราชบัณฑิตยสภา	ti
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tiː˧/(สัมผัส)

คำกริยา

ตี (คำอาการนาม การตี)

1. เอามือหรือไม้เป็นต้นฟาดหรือเข่นลงไป

   ตีเด็ก

   ตีดาบ

2. ตบเบา ๆ

   ตีพุง

3. บุให้เข้ารูป

   ตีขัน

   ตีบาตร

4. แผ่ให้แบน

   ตีทอง

5. ทำให้เกิดเสียง

   ตีระฆัง

6. กด, ประทับ

   ตีพิมพ์

   ตีตรา

7. ทำให้เข้ากัน

   ตีเกลียวเชือก

8. กำหนด

   ตีราคา

9. ทิ้งให้เห็น

   ตีไพ่

10. ชักว่าวให้ไปในทิศทางที่ตนต้องการ

    ตีว่าวไปทางซ้าย

    ตีว่าวหนี

    ตีว่าวแยกกัน

คำแปลภาษาอื่น

เอามือหรือไม้เป็นต้นฟาดหรือเข่นลงไป

• เขิน ᨲᩦ (ตี), ᨷᩩ᩠ᨷ (บุบ), ᨻᩳ᩶ (พอ้)
• จีน:

  จีนกลาง: 擊／击 (zh) (jī), 击 (zh) (jī)

• ไทลื้อ ᦗᦸᧉ (พ้อ̂), ᦢᦳᧇ (บุบ), ᦎᦲ (ตี)
• ไทใหญ่: ပေႃႉ (shn) (ป๎อ̂), ထုပ်ႉ (shn) (ถุ๎ป)
• ลาว: ຕີ (lo) (ตี)
• อังกฤษ: hit (en) (ฮิต)

คำนาม

ตี

1. วิธีนับเวลาในเวลากลางคืน หลังเที่ยงคืน ตั้งแต่ 1 นาฬิกา ถึง 6 นาฬิกา เรียกว่า ตี 1 ถึง ตี 6, แต่ตี 6 นิยมเรียกว่า ย่ำรุ่ง

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /tiː˨˦/
• คำอ่านภาษาไทย:ตี๋

คำกริยา

ตี (คำอาการนาม การตี)

1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨲᩦ (ตี)