ตี๋

ดูเพิ่ม: ต, ต., ติ, ติ๊, ตี, ตี้, ตึ, ตู, ตู่, และ ตู้

ภาษาไทย

ยืมมาจากแต้จิ๋ว 弟 (di⁶, “น้องชาย”)^[1]

การแบ่งพยางค์		ตี๋
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtǐi
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	ti
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/tiː˩˩˦/^{(สัมผัส)}

ตี๋

ตี๋ (คำอาการนาม ก๋ารตี๋ หรือ ก๋านตี๋)