ชาว

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨩᩣ᩠ᩅ (ชาว), ลาว ຊາວ (ซาว), ไทลื้อ ᦋᦱᧁ (ชาว), ไทใหญ่ ၸၢဝ်း (จ๊าว)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ชาว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	chaao
	ราชบัณฑิตยสภา	chao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/t͡ɕʰaːw˧/(สัมผัส)

คำนาม

ชาว

1. กลุ่มชนที่มีเชื้อชาติเดียวกัน หรืออยู่ในถิ่นฐานเดียวกัน หรือมีอาชีพอย่างเดียวกัน หรือนับถือศาสนาร่วมกัน

   ชาวไทย

   ชาวจีน

   ชาวเมือง

   ชาวชนบท

   ชาวไร่ชาวนา

   ชาวประมง

   ชาวพุทธ

   ชาวคริสต์