ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์ 1

แก้ไข

ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨩᩫ᩠ᨶ (ช็น), ลาว ຊົນ (ซ็น); เทียบเขมร ជល់ (ชล̍), จีนยุคกลาง (MC tsyhowng), จ้วงแบบจั่วเจียง cwnj (เฉิ้น, พุ่งเขาไปชนอย่างแรง)

การออกเสียง

แก้ไข

คำกริยา

แก้ไข

ชน (คำอาการนาม การชน)

  1. โดนแรง
    รถยนต์ชนต้นไม้
  2. ชิดจนติด
    ตั้งตู้ชนฝา
  3. บรรจบ
    ชนขวบ
  4. ให้ต่อสู้กัน (ใช้กับสัตว์บางชนิด)
    ชนโค
    ชนไก่

คำนาม

แก้ไข

รากศัพท์ 2

แก้ไข

ยืมมาจากสันสกฤต जन (ชน, คน) หรือบาลี ชน (คน); ร่วมเชื้อสายกับลาว ຊົນ (ซ็น)

การออกเสียง

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

รากศัพท์ 3

แก้ไข

ภาษาบาลี

แก้ไข

รูปแบบอื่น

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

ชน ช.

  1. คน

การผันรูป

แก้ไข