แรง
ดูเพิ่ม: แร้ง
ภาษาไทย
แก้ไข
รากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากไทดั้งเดิม *reːŋᴬ (“แข็งแรง; ความแข็งแรง”); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩁᩯ᩠ᨦ (แรง), เขิน ᩁᩯ᩠ᨦ (แรง), อีสาน แฮง, ลาว ແຮງ (แฮง), ไทลื้อ ᦶᦣᧂ (แฮง), ไทดำ ꪵꪭꪉ (แฮง), ไทใหญ่ ႁႅင်း (แห๊ง), ไทใต้คง ᥞᥦᥒᥰ (แห๊ง), อาหม 𑜍𑜢𑜂𑜫 (ริง์), ปู้อี reengz, จ้วง rengz, แสก เร๊ง
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | แรง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | rɛɛng |
| ราชบัณฑิตยสภา | raeng | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /rɛːŋ˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
แก้ไขแรง
- กำลัง
- แรงคน
- ไม่มีแรง
- มีแรงมาก
- ออกแรง
- อำนาจ
- แรงเจ้าที่
- แรงกรรม
- (วิทยาศาสตร์) อิทธิพลภายนอกใด ๆ ที่เปลี่ยนแปลงหรือพยายามทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงสถานะอยู่นิ่งหรือสถานะการเคลื่อนที่ของเทหวัตถุ ด้วยอัตราเร็วสม่ำเสมอในแนวเส้นตรง
- อัตราการทำงาน กำหนดเป็นกำลังคนต่อช่วงเวลาหนึ่ง
- งานนี้ต้องใช้ 10 แรง
คำแปลภาษาอื่น
แก้ไขกำลัง
อำนาจ
คำคุณศัพท์
แก้ไขแรง (คำอาการนาม ความแรง)
คำกริยาวิเศษณ์
แก้ไขแรง (คำอาการนาม ความแรง)
คำกริยา
แก้ไขแรง
ภาษาแสก
แก้ไขคำนาม
แก้ไขแรง