ชิน
ภาษาไทย
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | ชิน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | chin |
| ราชบัณฑิตยสภา | chin | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕʰin˧/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
แก้ไขเทียบภาษาจีนยุคกลาง 鉛 (MC ywen, “ตะกั่วดำ”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຊືນ (ซืน), ภาษาคำเมือง ᨩᩨ᩠ᨶ (ชืน), ภาษาเขิน ᨩᩨ᩠ᨶ (ชืน), ภาษาไทลื้อ ᦋᦹᧃ (ชืน), ภาษาไทดำ ꪋꪳꪙ (จึ̱น), ภาษาไทใหญ่ ၸိုၼ်း (จึ๊น), ภาษาไทใต้คง ᥓᥧᥢᥰ (จู๊น)
รูปแบบอื่น
แก้ไขคำนาม
แก้ไขชิน
คำสืบทอด
แก้ไข- → คำเมือง: ᨩᩥ᩠ᨶ (ชิน) (อีกคำหนึ่งนอกจากที่ร่วมเชื้อสาย)
รากศัพท์ 2
แก้ไขคำกริยา
แก้ไขชิน (คำอาการนาม การชิน หรือ ความชิน)
รากศัพท์ 3
แก้ไขคำกริยา
แก้ไขชิน (คำอาการนาม การชิน)
รากศัพท์ 4
แก้ไขยืมมาจากภาษาสันสกฤต जैन (ไชน, “เชน”)
คำวิสามานยนาม
แก้ไขชิน
- อีกรูปหนึ่งของ เชน
รากศัพท์ 5
แก้ไข
ยืมมาจากภาษาพม่า ချင်း (ขฺยง์:)
คำวิสามานยนาม
แก้ไขชิน
- ชื่อรัฐหนึ่งของประเทศพม่า
รากศัพท์ 6
แก้ไขยืมมาจากภาษาสันสกฤต जिन (ชิน, “ผู้ชนะ”), จากภาษาบาลี ชิน (“ผู้ชนะ”)
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | [เสียงสมาส] ชิ-นะ- | [เสียงสมาส] ชิน-นะ- | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | chí-ná- | chin-ná- |
| ราชบัณฑิตยสภา | chi-na- | chin-na- | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕʰi˦˥.na˦˥./ | /t͡ɕʰin˧.na˦˥./ | |
คำนาม
แก้ไขชิน
ภาษาคำเมือง
แก้ไขคำนาม
แก้ไขชิน
- อีกรูปหนึ่งของ ᨩᩥ᩠ᨶ (ชิน)