ชิน
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ชิน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | chin |
| ราชบัณฑิตยสภา | chin | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕʰin˧/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
เทียบภาษาจีนยุคกลาง 鉛 (MC ywen, “ตะกั่วดำ”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຊືນ (ซืน), ภาษาคำเมือง ᨩᩨ᩠ᨶ (ชืน), ภาษาเขิน ᨩᩨ᩠ᨶ (ชืน), ภาษาไทลื้อ ᦋᦹᧃ (ชืน), ภาษาไทดำ ꪋꪳꪙ (จึ̱น), ภาษาไทใหญ่ ၸိုၼ်း (จึ๊น), ภาษาไทใต้คง ᥓᥧᥢᥰ (จู๊น)
รูปแบบอื่น แก้ไข
คำนาม แก้ไข
ชิน
คำสืบทอด แก้ไข
- → คำเมือง: ᨩᩥ᩠ᨶ (ชิน) (อีกคำหนึ่งนอกจากที่ร่วมเชื้อสาย)
รากศัพท์ 2 แก้ไข
คำกริยา แก้ไข
ชิน (คำอาการนาม การชิน หรือ ความชิน)
รากศัพท์ 3 แก้ไข
คำกริยา แก้ไข
ชิน (คำอาการนาม การชิน)
รากศัพท์ 4 แก้ไข
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต जैन (ไชน, “เชน”)
คำวิสามานยนาม แก้ไข
ชิน
- อีกรูปหนึ่งของ เชน
รากศัพท์ 5 แก้ไข
ยืมมาจากภาษาพม่า ချင်း (ขฺยง์:)
คำวิสามานยนาม แก้ไข
ชิน
- ชื่อรัฐหนึ่งของประเทศพม่า
รากศัพท์ 6 แก้ไข
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต जिन (ชิน, “ผู้ชนะ”), จากภาษาบาลี ชิน (“ผู้ชนะ”)
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | [เสียงสมาส] ชิ-นะ- | [เสียงสมาส] ชิน-นะ- | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | chí-ná- | chin-ná- |
| ราชบัณฑิตยสภา | chi-na- | chin-na- | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕʰi˦˥.na˦˥./ | /t͡ɕʰin˧.na˦˥./ | |
คำนาม แก้ไข
ชิน
ภาษาคำเมือง แก้ไข
คำนาม แก้ไข
ชิน
- อีกรูปหนึ่งของ ᨩᩥ᩠ᨶ (ชิน)