ตอ
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *toːᴬ, จากภาษาจีนเก่า 株 (OC *to); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨲᩬᩴ (ตอํ), ภาษาลาว ຕໍ (ตํ) หรือ ກະຕໍ (กะตํ), ภาษาไทใหญ่ တေႃ (ตอ̂), ภาษาพ่าเก တေႃ (ตอ̂), ภาษาอาหม 𑜄𑜦𑜡 (ตอ̂) , ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง do (goeg do-กกตอ)
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | ตอ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dtɔɔ |
ราชบัณฑิตยสภา | to | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tɔː˧/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง |
คำนาม แก้ไข
ตอ
ภาษาปักษ์ใต้ แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
เทียบภาษาหมิ่นใต้ 臭豆 (chhàu-tō͘, แปลตรงตัวว่า “ถั่วเหม็น”)
คำนาม แก้ไข
ตอ
- สะตอ
- ลูกตอ
- เมล็ดสะตอ