โคน

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		โคน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	koon
	ราชบัณฑิตยสภา	khon
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰoːn˧/(ส)

รากศัพท์ 1

คำนาม

โคน

1. ส่วนข้างต้นของสิ่งที่ยาวกลม

   โคนไม้

   โคนเสา

   โคนขา

รากศัพท์ 2

คำนาม

โคน

1. ชื่อเห็ดหลายชนิดในสกุล Termitomyces วงศ์ Amanitaceae ขึ้นบริเวณจอมปลวก ดอกเห็ดรูปร่ม ยอดแหลม สีขาวนวลจนถึงน้ำตาลดำ ด้านล่างมีครีบ ก้านยาวตั้งตรง โคนเรียวเล็กหยั่งลึกลงไปถึงรังปลวก กินได้ เช่น ชนิด T. fuliginosus Heim

รากศัพท์ 3

คำนาม

โคน

1. ชื่อตัวหมากรุกที่ใช้เดินทแยงไปข้างหน้าหรือข้างหลัง หรือเดินตรงไปข้างหน้าคราวละ 1 ตา

คำพ้องความ

• ช้าง

รากศัพท์ 4

จากภาษาอังกฤษ cone

คำนาม

โคน

1. กรวย, สิ่งของที่มีรูปทรงอย่างกรวย

   โคนไอศกรีม

   โคนจราจร