ตือ
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 豬 (de1, “หมู”) ซึ่งได้รับอิทธิพลจากตัวละครชื่อ "ตือโป๊ยก่าย" (豬八戒) ในวรรณกรรม ไซอิ๋ว
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | ตือ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dtʉʉ |
ราชบัณฑิตยสภา | tue | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tɯː˧/(สัมผัส) |
คำนาม แก้ไข
ตือ