ฝุง
ภาษาอีสาน
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขเทียบจีนยุคกลาง 縫 (MC bjowng, “เย็บ”); ร่วมเชื้อสายกับลาว ຝຸງ (ฝุง), คำเมือง ᨺᩩᨦ (ฝุง), เขิน ᨺᩩᨦ (ฝุง), ไทลื้อ ᦚᦳᧂ (ฝุง), ไทใหญ่ ၽုင် (ผุง) หรือ ၾုင် (ฝุง), จ้วง fung (ฝุง-เย็บ ปิด), จ้วงแบบจั่วเจียง pung (ผุง-เย็บ ปิด)
คำกริยา
แก้ไขฝุง (คำอาการนาม การฝุง)
อ้างอิง
แก้ไข- เมชฌ สอดส่องกฤษ. (2552). "รายการคำศัพท์ภาษาไทยถิ่นอีสานที่คาดว่าจะเป็นคำศัพท์ร่วมเชื้อสายตระกูลไท–จีน." วารสารเอเชียตะวันออกศึกษา. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. [1]