ຝຸງ

ดูเพิ่ม: ຝັງ, ຝັ່ງ, ຝິງ, ຝີງ, และ ຝູງ

ภาษาลาว

รากศัพท์

ยืมมาจากจีนยุคกลาง 縫 (MC bjowng|bjowngH); ร่วมเชื้อสายกับอีสาน ฝุง, คำเมือง ᨺᩩᨦ (ฝุง), เขิน ᨺᩩᨦ (ฝุง), ไทลื้อ ᦚᦳᧂ (ฝุง), ไทใหญ่ ၽုင် (ผุง) หรือ ၾုင် (ฝุง)

การออกเสียง

• (เวียงจันทน์) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [fuŋ˩(˧)]
• (หลวงพระบาง) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [fuŋ˥˧˧]
• การแบ่งพยางค์: ຝຸງ
• สัมผัส: -uŋ

คำกริยา

ຝຸງ • (ฝุง) (คำอาการนาม ການຝຸງ)

1. (สกรรม) ชุน, ปะ​ (ผ้า), สานตาแห หรือเครื่องสานด้วยปอป่านที่ขาดให้กลับคืนสภาพเดิม

คำพ้องความ

:

• ຈຸນ (จุน)