ฝูง
ภาษาไทย
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *fuːŋᴬ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨺᩪᨦ (ฝูง), ภาษาลาว ຝູງ (ฝูง), ภาษาไทลื้อ ᦚᦳᧂ (ฝุง), ภาษาไทใหญ่ ၽုင် (ผุง) หรือ ၾုင် (ฝุง), ภาษาอาหม 𑜇𑜤𑜂𑜫 (ผุง์)
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | ฝูง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | fǔung |
| ราชบัณฑิตยสภา | fung | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /fuːŋ˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำนาม
แก้ไขฝูง
- พวก, หมู่, (ใช้แก่คน อมนุษย์ และสัตว์นอกจากช้าง)
- ฝูงคน
- ฝูงชน
- ฝูงเทวดา
- ฝูงยักษ์
- ฝูงสัตว์
- ฝูงวัว
- ฝูงควาย
- ฝูงมด
คำสืบทอด
แก้ไขภาษาคำเมือง
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /fuːŋ˨˦/
คำนาม
แก้ไขฝูง
- อีกรูปหนึ่งของ ᨺᩪᨦ (ฝูง)