ส่ง
ภาษาไทย
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *soŋᴮ¹; เทียบภาษาจีนยุคกลาง 送 (MC suwngH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ສົ່ງ (ส็่ง), ภาษาคำเมือง ᩈᩫ᩠᩵ᨦ (ส็่ง), ภาษาเขิน ᩈᩫ᩠᩵ᨦ (ส็่ง), ภาษาไทลื้อ ᦉᦳᧂᧈ (สุ่ง), ภาษาไทดำ ꪶꪎ꪿ꪉ (โส่ง), ภาษาไทใหญ่ သူင်ႇ (สู่ง), ภาษาไทใต้คง ᥔᥨᥒᥱ (โส่ง), ภาษาอาหม 𑜏𑜤𑜂𑜫 (สุง์)
การออกเสียง
แก้ไขการแบ่งพยางค์ | ส่ง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sòng |
ราชบัณฑิตยสภา | song | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /soŋ˨˩/(สัมผัส) |
คำกริยา
แก้ไขส่ง (คำอาการนาม การส่ง)
- ทำให้สิ่งใดสิ่งหนึ่งเคลื่อนพ้นจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง เพื่อให้ถึงผู้รับหรือเป้าหมายด้วยอาการต่าง ๆ กัน
- ส่งข้าม
- ส่งผ่าน
- ส่งต่อ
- หนุน ดัน หรือเสริมให้สูงขึ้น
- คนอยู่ข้างล่างช่วยส่งก้นคนข้างบนให้ปีนพ้นกำแพง
- ติดไม้ปั้นลมส่งหลังคาเรือน
- แสดงอัธยาศัยในเมื่อมีผู้จะจากไป
- ไปส่ง
- เลี้ยงส่ง
- อาการที่ส่งเครื่องหมาย ข้อความข่าวสาร หรือภาพ เป็นต้นไปให้อีกฝ่ายหนึ่งโดยอาศัยกรรมวิธีต่าง ๆ
- ส่งสัญญาณ
- ส่งรหัส
- ส่งโทรเลข
- ส่งวิทยุ
- ส่งโทรภาพ
คำแปลภาษาอื่น
แก้ไขทำให้เคลื่อนพ้นไปยังอีกที่หนึ่ง
คำนาม
แก้ไขส่ง
- การบรรเลงหรือขับร้องเมื่อจบท่อนหรือจบเพลง แล้วมีการทอดเสียงส่งต่อให้มีการปฏิบัติต่อไปอีก
- ร้องส่ง
- ร้องจบส่งให้ดนตรีรับ
- ส่งรำ
- ดนตรีบรรเลงจบแล้วทอดเสียงให้ผู้รำรำ
ภาษาคำเมือง
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /soŋ˨˩/