ส่ง
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *soŋᴮ¹; เทียบภาษาจีนยุคกลาง 送 (MC suwngH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ສົ່ງ (ส็่ง), ภาษาคำเมือง ᩈᩫ᩠᩵ᨦ (ส็่ง), ภาษาเขิน ᩈᩫ᩠᩵ᨦ (ส็่ง), ภาษาไทลื้อ ᦉᦳᧂᧈ (สุ่ง), ภาษาไทดำ ꪶꪎ꪿ꪉ (โส่ง), ภาษาไทใหญ่ သူင်ႇ (สู่ง), ภาษาไทใต้คง ᥔᥨᥒᥱ (โส่ง), ภาษาอาหม 𑜏𑜤𑜂𑜫 (สุง์)
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ส่ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sòng |
| ราชบัณฑิตยสภา | song | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /soŋ˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา แก้ไข
ส่ง (คำอาการนาม การส่ง)
- ทำให้สิ่งใดสิ่งหนึ่งเคลื่อนพ้นจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง เพื่อให้ถึงผู้รับหรือเป้าหมายด้วยอาการต่าง ๆ กัน
- ส่งข้าม
- ส่งผ่าน
- ส่งต่อ
- หนุน ดัน หรือเสริมให้สูงขึ้น
- คนอยู่ข้างล่างช่วยส่งก้นคนข้างบนให้ปีนพ้นกำแพง
- ติดไม้ปั้นลมส่งหลังคาเรือน
- แสดงอัธยาศัยในเมื่อมีผู้จะจากไป
- ไปส่ง
- เลี้ยงส่ง
- อาการที่ส่งเครื่องหมาย ข้อความข่าวสาร หรือภาพ เป็นต้นไปให้อีกฝ่ายหนึ่งโดยอาศัยกรรมวิธีต่าง ๆ
- ส่งสัญญาณ
- ส่งรหัส
- ส่งโทรเลข
- ส่งวิทยุ
- ส่งโทรภาพ
คำนาม แก้ไข
ส่ง
- การบรรเลงหรือขับร้องเมื่อจบท่อนหรือจบเพลง แล้วมีการทอดเสียงส่งต่อให้มีการปฏิบัติต่อไปอีก
- ร้องส่ง
- ร้องจบส่งให้ดนตรีรับ
- ส่งรำ
- ดนตรีบรรเลงจบแล้วทอดเสียงให้ผู้รำรำ