ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *mɯəŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับลาว ເມືອງ (เมือง), คำเมือง ᨾᩮᩬᩥᨦ (เมอิง), เขิน ᨾᩮᩨ᩠ᨦ (เมื‍ง), ไทลื้อ ᦵᦙᦲᧂ (เมีง), ไทดำ ꪹꪣꪉ (เมง), ไทขาว ꪝꪷꪉ, ไทใหญ่ မိူင်း (เมิ๊ง), ไทใต้คง ᥛᥫᥒᥰ (เม๊อ̂ง), อาหม 𑜉𑜢𑜤𑜂𑜫 (มึง์), จ้วง mwngh; เทียบเขมรเหนือ มฺืง, เขมร មឿង (เมือง), เวียดนาม Mường (เหมื่อง), จีน (měng)

การออกเสียง

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

เมือง

  1. แดน
    เมืองมนุษย์
    เมืองสวรรค์
    เมืองบาดาล
  2. ประเทศ
    เมืองไทย
    เมืองจีน
    เมืองลาว
  3. (โบราณ) จังหวัด
    เมืองเชียงใหม่
    เมืองนครศรีธรรมราช
    เมืองตราด
  4. (โบราณ) เขตซึ่งเคยเป็นเมืองสำคัญในระดับจังหวัด ต่อมาถูกลดฐานะเป็นอำเภอ
    เมืองไชยา
    เมืองมีนบุรี
    เมืองขุขันธ์
  5. เขตซึ่งเป็นที่ชุมนุมและเป็นที่ตั้งศาลากลางจังหวัด ซึ่งในครั้งก่อน ถ้าเป็นเมืองใหญ่ หมายถึงเขตภายในกำแพงเมือง

คำแปลภาษาอื่น

แก้ไข

ภาษาคำเมือง

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

เมือง

  1. รูปแบบอื่นของ ᨾᩮᩬᩥᨦ (เมอิง)

คำวิสามานยนาม

แก้ไข

เมือง

  1. รูปแบบอื่นของ ᨾᩮᩬᩥᨦ (เมอิง)