ภาษาไทยแก้ไข

รากศัพท์แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *mɯəŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເມືອງ (เมือง), ภาษาคำเมือง ᨾᩮᩬᩥᨦ (เมอิง), ภาษาเขิน ᨾᩮᩨ᩠ᨦ (เมืง), ภาษาไทลื้อ ᦵᦙᦲᧂ (เมีง), ภาษาไทดำ ꪹꪣꪉ (เมง), ภาษาไทใหญ่ မိူင်း (เมิ๊ง), ภาษาไทใต้คง ᥛᥫᥒᥰ (เม๊อ̂ง), ภาษาอาหม 𑜉𑜢𑜤𑜂𑜫 (มึง์), ภาษาจ้วง mwngh; เทียบภาษาเขมรเหนือ มฺืง, ภาษาเขมร មឿង (เมือง), ภาษาเวียดนาม Mường, ภาษาจีน (měng)

การออกเสียงแก้ไข

การแบ่งพยางค์เมือง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงmʉʉang
ราชบัณฑิตยสภาmueang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/mɯa̯ŋ˧/(สัมผัส)

คำนามแก้ไข

เมือง

  1. แดน
    เมืองมนุษย์
    เมืองสวรรค์
    เมืองบาดาล
  2. ประเทศ
    เมืองไทย
    เมืองจีน
    เมืองลาว
  3. (โบราณ) จังหวัด
    เมืองเชียงใหม่
    เมืองนครศรีธรรมราช
    เมืองตราด
  4. (โบราณ) เขตซึ่งเคยเป็นเมืองสำคัญในระดับจังหวัด ต่อมาถูกลดฐานะเป็นอำเภอ
    เมืองไชยา
    เมืองมีนบุรี
    เมืองขุขันธ์
  5. เขตซึ่งเป็นที่ชุมนุมและเป็นที่ตั้งศาลากลางจังหวัด ซึ่งในครั้งก่อน ถ้าเป็นเมืองใหญ่ หมายถึงเขตภายในกำแพงเมือง

คำแปลภาษาอื่นแก้ไข

ภาษาคำเมืองแก้ไข

คำนามแก้ไข

เมือง (ต้องการถอดอักษร)

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨾᩮᩬᩥᨦ (เมอิง)

คำวิสามานยนามแก้ไข

เมือง (ต้องการถอดอักษร)

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨾᩮᩬᩥᨦ (เมอิง)