เต็ม

ดูเพิ่ม: เตม และ เติม

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *k.temᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨲᩮ᩠ᨾ (เตม), ภาษาลาว ເຕັມ (เตัม), ภาษาเขิน ᨲᩮ᩠ᨾ (เตม), ภาษาไทลื้อ ᦎᦲᧄ (ตีม), ภาษาไทใหญ่ တဵမ် (เตม), ภาษาไทดำ ꪹꪔꪸꪣ (เตย̂ม)， ，ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง dim/dem， ภาษาจ้วง dim

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เต็ม
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtem
	ราชบัณฑิตยสภา	tem
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tem˧/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์

เต็ม (คำอาการนาม ความเต็ม)

1. มีสิ่งใดสิ่งหนึ่งบรรจุอยู่จนไม่มีที่ว่าง, ไม่พร่อง

   น้ำเต็มโอ่ง

   คนเต็ม

2. ดาษดื่น, มีอยู่ทั่วไป

   เต็มบ้านเต็มเมือง

   เต็มตลาด

3. เปี่ยม

   เต็มฝั่ง

   เต็มตลิ่ง

4. (ภาษาปาก, chiefly in the negative) มีสติสัมปชัญญะดี (มักใช้ในความปฏิเสธ)

   คนไม่เต็ม

คำกริยาวิเศษณ์

เต็ม (คำอาการนาม ความเต็ม)

1. สุดขีด, เต็มที่

   ตะโกนเต็มเสียง

   วิ่งเต็มฝีเท้า

2. ถ้าใช้ประกอบหน้ากริยา หมายความว่าแทบไม่ไหว

   เต็มกิน

   เต็มทน

   เต็มสู้