ห้าม

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉ᩶ᩣ᩠ᨾ (ห้าม), ภาษาเขิน ᩉ᩶ᩣ᩠ᨾ (ห้าม), ภาษาลาว ຫ້າມ (ห้าม), ภาษาไทลื้อ ᦠᦱᧄᧉ (ห้าม), ภาษาไทใหญ่ ႁၢမ်ႈ (ห้าม), ภาษาพ่าเก ꩭံ (หํ)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ฮ่าม
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	hâam
	ราชบัณฑิตยสภา	ham
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/haːm˥˩/(สัมผัส)

คำกริยา

ห้าม (คำอาการนาม การห้าม)

1. ให้เว้นกระทำ, ไม่ให้ทำตามที่กำหนดไว้

คำสืบทอด

• → เขมร: ហាម (หาม)

คำนาม

ห้าม

1. เรียกภรรยาของเจ้านายที่ไม่ใช่สะใภ้หลวง ว่า นางห้าม
2. เรียกหญิงสามัญที่เป็นเมียของเจ้านาย ว่า หม่อมห้าม