ภาษาไทลื้อ

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *zaːwᴬ⁴ (Jonsson, 1991); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨪᩣ᩠ᩅ (ซาว), อีสาน ซาว, ลาว ຊາວ (ซาว), ไทใหญ่ သၢဝ်း (ส๊าว), ไทใต้คง ᥔᥣᥝᥰ (ส๊าว), ไทแหล่ง ꩬၢဝ်း, อ่ายตน ꩬွ် (เสา), พ่าเก ꩬွ် (เสา), อาหม 𑜏𑜧 (สว์)

การออกเสียง

แก้ไข

ᦌᦱᧁ (ซาว) (อักษรไทธรรม ᨪᩣ᩠ᩅ)

  1. ยี่สิบ