กั่น

ดูเพิ่ม: กน, กน., กัน, กั้น, กั๋น, กิน, กินี, กิ่น, กิ๋น, กึ๋น, กื๋น, กุน, กุ่น, กุ๊น, กูน, กู้น, ก่น, และ ก้น

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กั่น
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gàn
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	kan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kan˨˩/^{(สัมผัส)}

คำนาม

กั่น

ส่วน ที่ถัด จาก โคน อาวุธ เช่น หอก ดาบ หรือ เครื่องมือ เช่นสิ่ว บุ้ง สำหรับ หยั่ง ลง ไป ใน ด้าม

ภาษาคำเมือง

คำคุณศัพท์

กั่น (คำอาการนาม กำกั่น หรือ ความกั่น)

รูปแบบอื่นของ ᨠᩖᩢ᩵ᩁ (ก‍ลั่ร, “กล้าหาญ”)