ภาษาไทย แก้ไข

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์บัง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbang
ราชบัณฑิตยสภาbang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/baŋ˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1 แก้ไข

ยืมมาจากภาษาเขมร បាំង (บำง); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ບັງ (บัง)

รูปแบบอื่น แก้ไข

คำกริยา แก้ไข

บัง (คำอาการนาม การบัง)

  1. กัน กั้น หรือปิดไม่ให้เห็น ไม่ให้ผ่าน ไม่ให้โดน
    บังแดด
    บังฝน
    บังลม
    ยืนบัง
ดูเพิ่ม แก้ไข

รากศัพท์ 2 แก้ไข

ยืมโดยกึ่งเรียนรู้จากภาษามาเลเซีย abang (พี่ชาย)

รูปแบบอื่น แก้ไข

คำกริยา แก้ไข

บัง (คำอาการนาม การบัง)

  1. คำเรียกชายผู้มีเชื้อสายแขกมลายูหรือแขกอินเดีย

ภาษาทะวืง แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

สืบทอดจากภาษาเวียตติกดั้งเดิม *t-ɓaŋ, จากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *t₁ɓaŋ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเวียดนาม măng, ภาษาเหมื่อง băng, ภาษาเขมร ទំពាំង (ทํพำง), ภาษาบะห์นัร tơ'băng, ภาษาMang ɓaŋ⁶, ภาษามอญ တ္ၜၚ် (ตฺบง์)

คำนาม แก้ไข

บัง

  1. หน่อไม้