บึง

ดูเพิ่ม: บง, บัง, บั้ง, บิง, บึ้ง, บุง, บุ้ง, และ บ่ง

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า បិង៑ (ปิงฺ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร បឹង (บึง)

การแบ่งพยางค์		บึง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bʉng
	ราชบัณฑิตยสภา	bueng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/bɯŋ˧/^{(สัมผัส)}

บึง

บึง