ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

ไม่ทราบแน่ชัด; เป็นไปได้ว่ามาจากจีนเก่า (OC *piːds, *piːd); ร่วมเชื้อสายกับพม่า ပိတ် (ปิต์), ลาว ປິດ (ปิด), ปักษ์ใต้ ปิ๋ด, ไทใหญ่ ပိတ်ႉ (ปิ๎ต) หรือ ပိၵ်ႉ (ปิ๎ก)

เทียบเขมรเก่าสมัยก่อนอังกอร์ *ក្បិត៑ (*กฺบิตฺ), เขมรเก่าสมัยอังกอร์ បិត៑ (บิตฺ), បិត្ត៑ (บิตฺตฺ), เขมร បិទ (บิท), เขมรเหนือ เบฺิ็ด, ซึ่งมีความหมายเดียวกัน

การออกเสียง

แก้ไข

คำกริยา

แก้ไข

ปิด (คำอาการนาม การปิด)

  1. กันหรือกั้นไว้ไม่ให้เผยออก
    คำตรงข้าม: เปิด
    ปิดฝาหม้อ
  2. กันหรือกั้นไว้ให้เข้าออกไม่ได้
    คำพ้องความ: กัน, กั้น, บล็อก
    คำตรงข้าม: เปิด
    ปิดถนน
  3. ติด (ใช้กับสิ่งของบางสิ่ง)
    คำพ้องความ: ติด, แปะ
    ปิดประกาศ
    ปิดทอง
  4. หยุดทำการ (ใช้กับสถานที่ทำงาน)
    คำพ้องความ: หยุด
    คำตรงข้าม: เปิด
    โรงเรียนปิด
  5. ทำให้หยุดทำงาน (ใช้กับอุปกรณ์ไฟฟ้า)
    คำพ้องความ: ดับ
    คำตรงข้าม: เปิด
    ปิดพัดลม
    ปิดวิทยุ
  6. ไม่เปิดเผย
    คำพ้องความ: ซ่อน, บัง
    คำตรงข้าม: เปิด, เผย
    ปิดวิชา
    ปิดความ

ลูกคำ

แก้ไข

คำแปลภาษาอื่น

แก้ไข