ᨾᩦ
ภาษาเขิน แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *miːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย มี, ภาษาคำเมือง ᨾᩦ (มี), ภาษาลาว ມີ (มี), ภาษาไทลื้อ ᦙᦲ (มี), ภาษาไทดำ ꪣꪲ (มิ), ภาษาไทใต้คง ᥛᥤᥰ (มี๊), ภาษาไทใหญ่ မီး (มี๊), ภาษาจ้วง miz
การออกเสียง แก้ไข
- (เชียงตุง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /miː˧˧/
คำกริยา แก้ไข
ᨾᩦ (มี)
ภาษาคำเมือง แก้ไข
รูปแบบอื่น แก้ไข
- (ถอดอักษรและถอดเสียง) มี
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *miːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย มี, ภาษาเขิน ᨾᩦ (มี), ภาษาลาว ມີ (มี), ภาษาไทลื้อ ᦙᦲ (มี), ภาษาไทดำ ꪣꪲ (มิ), ภาษาไทใต้คง ᥛᥤᥰ (มี๊), ภาษาไทใหญ่ မီး (มี๊), ภาษาจ้วง miz
การออกเสียง แก้ไข
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /miː˧˧/
คำกริยา แก้ไข
ᨾᩦ (มี) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨾᩦ)
- มี (ถือเป็นเจ้าของ, ปรากฏ, คงอยู่)
คำคุณศัพท์ แก้ไข
ᨾᩦ (มี) (คำอาการนาม ᨣᩤᩴᨾᩦ หรือ ᨤ᩠ᩅᩣ᩠ᨾᨾᩦ)
- มี (รวย, ไม่เปล่า)
คำพ้องความ แก้ไข
รวย
คำตรงข้าม แก้ไข
รวย
อ้างอิง แก้ไข
- พจนานุกรมภาษาล้านนา = The Lanna dictionary (พิมพ์ครั้งที่ 2). (พ.ศ. 2550). เชียงใหม่: สถาบันภาษา ศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
ภาษาไทลื้อ แก้ไข
คำกริยา แก้ไข
ᨾᩦ (มี) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨾᩦ)
- อีกรูปหนึ่งของ ᦙᦲ (มี)