ภาษาเขิน

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *miːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย มี, ภาษาคำเมือง ᨾᩦ (มี), ภาษาลาว ມີ (มี), ภาษาไทลื้อ ᦙᦲ (มี), ภาษาไทดำ ꪣꪲ (มิ), ภาษาไทใต้คง ᥛᥤᥰ (มี๊), ภาษาไทใหญ่ မီး (มี๊), ภาษาจ้วง miz

การออกเสียง

แก้ไข

คำกริยา

แก้ไข

ᨾᩦ (มี)

  1. มี

ภาษาคำเมือง

แก้ไข

รูปแบบอื่น

แก้ไข
  • (ถอดอักษรและถอดเสียง) มี

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *miːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย มี, ภาษาเขิน ᨾᩦ (มี), ภาษาลาว ມີ (มี), ภาษาไทลื้อ ᦙᦲ (มี), ภาษาไทดำ ꪣꪲ (มิ), ภาษาไทใต้คง ᥛᥤᥰ (มี๊), ภาษาไทใหญ่ မီး (มี๊), ภาษาจ้วง miz

การออกเสียง

แก้ไข

คำกริยา

แก้ไข

ᨾᩦ (มี) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨾᩦ)

  1. มี (ถือเป็นเจ้าของ, ปรากฏ, คงอยู่)

คำคุณศัพท์

แก้ไข

ᨾᩦ (มี) (คำอาการนาม ᨣᩤᩴᨾᩦ หรือ ᨤ᩠ᩅᩣ᩠ᨾᨾᩦ)

  1. มี (รวย, ไม่เปล่า)

คำพ้องความ

แก้ไข
รวย

คำตรงข้าม

แก้ไข
รวย

อ้างอิง

แก้ไข
  • พจนานุกรมภาษาล้านนา = The Lanna dictionary (พิมพ์ครั้งที่ 2). (พ.ศ. 2550). เชียงใหม่: สถาบันภาษา ศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.

ภาษาไทลื้อ

แก้ไข

คำกริยา

แก้ไข

ᨾᩦ (มี) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨾᩦ)

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᦙᦲ (มี)