ᦙᦲ

ภาษาไทลื้อ

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /miː˥˩/

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *miːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย มี, ภาษาคำเมือง ᨾᩦ (มี), ภาษาเขิน ᨾᩦ (มี), ภาษาลาว ມີ (มี), ภาษาไทดำ ꪣꪲ (มิ), ภาษาไทใต้คง ᥛᥤᥰ (มี๊), ภาษาไทใหญ่ မီး (มี๊), ภาษาจ้วง miz

คำกริยา

ᦙᦲ (มี) (อักษรไทธรรม ᨾᩦ, คำอาการนาม ᦂᦱᧃᦙᦲ)

1. มี (เป็นเจ้าของ ความสัมพันธ์ คุณสมบัติ)

   ᦟᦱᦋᦉᦲ ᦈᧅ ᦐᦲ ᦵᦉ ᦡᦾ, ᦵᦗᦲᧈ ᦡᦾ ᦢᧁᧈ ᦙᦲ ᦏᧄᧉ

   ลาชสี จัก หฺนี เส ดอ̂ย, เพี่ ดอ̂ย เบ่า มี ถั้ม

   ราชสีห์จักหนีจากดอย เพราะดอยไม่มีถ้ำ

2. มีอยู่, ดำรงอยู่

รากศัพท์ 2

ยืมมาจากภาษาจีนกลาง 米 (mǐ), ย่อมาจาก 米突 (mǐtū), จากภาษาอังกฤษ metre

คำนาม

ᦙᦲ (มี) (อักษรไทธรรม ᨾᩦ)

1. (จีน) เมตร