ลา
ภาษาไทยแก้ไข
การออกเสียงแก้ไข
การแบ่งพยางค์ | ลา | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | laa |
ราชบัณฑิตยสภา | la | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /laː˧/(ส) |
รากศัพท์ 1แก้ไข
เทียบภาษาจีนยุคกลาง 驢 (MC lɨʌ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩃᩣ (ลา), ภาษาลาว ລາ (ลา), ภาษาไทลื้อ ᦟᦱ (ลา), ภาษาไทใหญ่ လႃး (ล๊า), ภาษาเขมร លា (ลา)
รูปแบบอื่นแก้ไข
- (เลิกใช้) ฬา
คำนามแก้ไข
ลา (คำลักษณนาม ตัว)
- ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Equus asinus ในวงศ์ Equidae ซึ่งเป็นวงศ์เดียวกับม้า รูปร่างคล้ายม้าแต่ตัวเล็กกว่า หูยาว ปลายหางเป็นพู่ ขนแผงคอสั้นตั้งตรง มีถิ่นกำเนิดในทวีปแอฟริกา
รากศัพท์ 2แก้ไข
คำนามแก้ไข
ลา
รากศัพท์ 3แก้ไข
ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩃᩣ (ลา), ภาษาลาว ລາ (ลา), ภาษาไทลื้อ ᦟᦱ (ลา), ภาษาเขมร លា (ลา)
คำกริยาแก้ไข
ลา (คำอาการนาม การลา)
- จากไปโดยแสดงให้ทราบด้วยกิริยาท่าทาง คำพูด หรือด้วยหนังสือ
- ขออนุญาตหยุดงานชั่วคราว
- ลากิจ
- ลาป่วย
- ลาพักผ่อน
- ลาไปศึกษาต่อ
- ขอคืนของที่บูชาหรือบนไว้
- ลาข้าวพระภูมิ
- ลาของที่บนไว้
รากศัพท์ 4แก้ไข
คำคุณศัพท์แก้ไข
ลา
- เตี้ย
- เกยลา
- กี๋ลา
- เตียงลา
- แท่นลา
รากศัพท์ 5แก้ไข
คำคุณศัพท์แก้ไข
ลา
รากศัพท์ 6แก้ไข
จากภาษาอังกฤษ la (ลา, “โน้ตดนตรี ลา”)
คำนามแก้ไข
ลา