ลา
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | ลา | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | laa |
ราชบัณฑิตยสภา | la | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /laː˧/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
เทียบภาษาจีนยุคกลาง 驢 (MC lɨʌ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩃᩣ (ลา), ภาษาลาว ລາ (ลา), ภาษาไทลื้อ ᦟᦱ (ลา), ภาษาไทใหญ่ လႃး (ล๊า), ภาษาเขมร លា (ลา)
รูปแบบอื่น แก้ไข
- (เลิกใช้) ฬา
คำนาม แก้ไข
ลา (คำลักษณนาม ตัว)
- ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Equus asinus ในวงศ์ Equidae ซึ่งเป็นวงศ์เดียวกับม้า รูปร่างคล้ายม้าแต่ตัวเล็กกว่า หูยาว ปลายหางเป็นพู่ ขนแผงคอสั้นตั้งตรง มีถิ่นกำเนิดในทวีปแอฟริกา
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
สัตว์ชนิด Equus asinus
รากศัพท์ 2 แก้ไข
คำนาม แก้ไข
ลา
รากศัพท์ 3 แก้ไข
ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩃᩣ (ลา), ภาษาลาว ລາ (ลา), ภาษาไทลื้อ ᦟᦱ (ลา), ภาษาเขมร លា (ลา)
คำกริยา แก้ไข
ลา (คำอาการนาม การลา)
- จากไปโดยแสดงให้ทราบด้วยกิริยาท่าทาง คำพูด หรือด้วยหนังสือ
- ขออนุญาตหยุดงานชั่วคราว
- ลากิจ
- ลาป่วย
- ลาพักผ่อน
- ลาไปศึกษาต่อ
- ขอคืนของที่บูชาหรือบนไว้
- ลาข้าวพระภูมิ
- ลาของที่บนไว้
รากศัพท์ 4 แก้ไข
คำคุณศัพท์ แก้ไข
ลา
- เตี้ย
- เกยลา
- กี๋ลา
- เตียงลา
- แท่นลา
รากศัพท์ 5 แก้ไข
คำคุณศัพท์ แก้ไข
ลา
รากศัพท์ 6 แก้ไข
ยืมมาจากภาษาอังกฤษ la (ลา, “โน้ตดนตรี ลา”)
คำนาม แก้ไข
ลา