ขอ
ภาษาไทยแก้ไข
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ขอ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kɔ̌ɔ |
| ราชบัณฑิตยสภา | kho | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰɔː˩˩˦/(ส) | |
| คำพ้องเสียง | ||
รากศัพท์ 1แก้ไข
จากภาษาไทดั้งเดิม *xɔːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨢᩬᩴ (ฃอํ), ภาษาลาว ຂໍ (ขํ), ภาษาไทใหญ่ ၶေႃ (ขอ̂), ภาษาอาหม 𑜁𑜦𑜡 (ขอ̂) ภาษาจ้วงเหนือ go . ภาษาจ้วง ใต้ ko
รูปแบบอื่นแก้ไข
- (เลิกใช้) ฃอ
คำนามแก้ไข
ขอ
คำพ้องความแก้ไข
คำประสมแก้ไข
รากศัพท์ 2แก้ไข
จากภาษาไทดั้งเดิม *k.roːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨡᩬᩴ (ขอํ), ภาษาลาว ຂໍ (ขํ), ภาษาไทใหญ่ ၶေႃ (ขอ̂), ภาษาจ้วง gouz, ภาษาปู้อี hoz
คำกริยาแก้ไข
ขอ (คำอาการนาม การขอ)
คำประสมแก้ไข
รากศัพท์ 3แก้ไข
คำนามแก้ไข
ขอ
- ชื่อว่านชนิดหนึ่ง ต้นเหมือนขมิ้น แต่หัวเล็กสอดกันเป็นข้อ ๆ ต้นและใบเขียว เนื้อเหลือง มีสรรพคุณอยู่คงเขี้ยว เขา และงา, กบิลว่าน ก็เรียก