เนื้อ
ภาษาไทย
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | เนื้อ | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | nʉ́ʉa |
| ราชบัณฑิตยสภา | nuea | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /nɯa̯˦˥/(สัมผัส) | |
| ไฟล์เสียง | ||
รากศัพท์ 1
แก้ไขสืบทอดจากไทดั้งเดิม *n.mɤːꟲ; ร่วมเชื้อสายกับลาว ເນຶ້ອ (เนึ้อ) หรือ ເນື້ອ (เนื้อ), คำเมือง ᨶᩮᩬᩥ᩶ᩋ (เนอิ้อ), เขิน ᨶᩮᩬᩨ᩶ (เนอื้), ไทลื้อ ᦵᦓᦲᧉ (เนี้), ไทดำ ꪹꪙ꫁ (เน้), ไทใหญ่ ၼိူဝ်ႉ (เนิ๎ว), ไทใต้คง ᥘᥫᥳ (เล๎อ̂), อาหม 𑜃𑜢𑜤𑜈𑜫 (นึว์), ปู้อี noh, จ้วง noh, จ้วงแบบหนง nowx หรือ nwx, แสก หมร้อ, จ้วงแบบจั่วเจียง nwex
คำนาม
แก้ไขเนื้อ
- ส่วนของร่างกายคนและสัตว์อยู่ถัดหนังเข้าไป
- เนื้อวัวหรือเนื้อควายที่ใช้เป็นอาหาร (คำลักษณนาม: ชิ้น หรือ ก้อน)
- แกงเนื้อ
- ผัดกะเพราเนื้อ
- สิ่งที่เป็นลักษณะประจำตัวของสิ่งต่าง ๆ
- เนื้อไม้
- เนื้อเงิน
- เนื้อทอง
- ส่วนที่อยู่ถัดเปลือกของผลไม้ต่าง ๆ
- เนื้อมะม่วง
- เนื้อทุเรียน
- สิ่งที่ประกอบกันเป็นตัวอาหาร, คู่กับ น้ำ
- แกงมีแต่น้ำไม่มีเนื้อ
- เอาแต่เนื้อ ๆ
- สาระสำคัญ
- เนื้อเรื่อง
- คุณสมบัติของเนื้อทองคำและเงินเป็นต้น
- ทองเนื้อเก้า
- เงินเนื้อบริสุทธิ์
- (โบราณ) ราคาทองคำเป็นเงินบาทตามคุณภาพของเนื้อทอง เช่น ทองคำหนัก 1 บาท เป็นราคาเงิน 8 บาท เรียกว่า ทองเนื้อแปด, ถ้าเป็นราคาเงิน 9 บาท เรียกว่า ทองเนื้อเก้า หรือ ทองนพคุณเก้าน้ำ
- (ภาษาปาก) ทุนเดิม, เงิน, ทรัพย์
- เข้าเนื้อ
- ชักเนื้อ
- ควักเนื้อตัวเอง
- (ภาษาปาก, สแลง) คำพ้องความของ กัญชา
- ดูดเนื้อ