วัว
ภาษาไทย แก้ไข
รูปแบบอื่น แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาจีนเก่า 牛 (OC *ŋʷɯ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨦ᩠ᩅᩫ (งว็), ภาษาอีสาน งัว, ภาษาลาว ງົວ (ง็ว), ภาษาไทลื้อ ᦷᦣ (โฮ) หรือ ᦷᦇ (โง), ภาษาไทดำ ꪉꪺ (งัว), ภาษาไทใหญ่ ငူဝ်း (งู๊ว) หรือ ဝူဝ်း (วู๊ว), ภาษาอาหม 𑜆𑜥 (ปู) หรือ 𑜑𑜥 (หู)
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | วัว | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | wuua |
| ราชบัณฑิตยสภา | wua | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /wua̯˧/(สัมผัส) | |
คำนาม แก้ไข
วัว (คำลักษณนาม ตัว)
- ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Bos taurus Linn. ในวงศ์ Bovidae เป็นสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดใหญ่ กีบคู่ ลำตัวมีสีต่าง ๆ เช่น น้ำตาล นวล เขาโค้งสั้น ไม่ผลัดเขามีเหนียงห้อยอยู่ใต้คอถึงอก ขนปลายหางเป็นพู่ ที่เลี้ยงเพื่อนำน้ำนมมาบริโภค เช่น พันธุ์โฮลสไตน์–ฟรีเซียน ที่ขุนเป็นวัวเนื้อ เช่น พันธุ์บรามัน
- ปลางัว
คำพ้องความ แก้ไข
- (สัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนม): ดูที่ อรรถาภิธาน:วัว
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
สัตว์เคี้ยวเอื้องชนิด Bos taurus
|