ขน
ภาษาไทย
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไขการแบ่งพยางค์ | ขน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kǒn |
ราชบัณฑิตยสภา | khon | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰon˩˩˦/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *q.pɯlᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຂົນ (ข็น), ภาษาไทลื้อ ᦃᦳᧃ (ฃุน), ภาษาไทดำ ꪶꪄꪙ (โฃน), ภาษาไทใหญ่ ၶူၼ် (ขูน), ภาษาอ่ายตน ၵုꩫ် (ขุน์), ภาษาอาหม 𑜁𑜤𑜃𑜫 (ขุน์), ภาษาปู้อี benl, ภาษาจ้วง bwn, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง koen (“ขน”), ภาษาจ้วงแบบหนง koan, ภาษาแสก ปุ๋น
คำนาม
แก้ไขขน (คำลักษณนาม เส้น)
- สิ่งที่เป็นเส้นขึ้นตามผิวหนังคนและสัตว์ และใช้ตลอดไปจนถึงที่ขึ้นบนผิวต้นไม้ ผลไม้ ใบไม้ และอื่น ๆ, ราชาศัพท์ว่า พระโลมา
- ขนตา
- ขนนก
- ขนเม่น
คำพ้องความ
แก้ไขคำแปลภาษาอื่น
แก้ไขสิ่งที่เป็นเส้นขึ้นตามผิว
รากศัพท์ 2
แก้ไขร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຂົນ (ข็น), ภาษาแสก ขุ่น,ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง konz, ภาษาจ้วง gonz
คำกริยา
แก้ไขขน (คำอาการนาม การขน)
รากศัพท์ 3
แก้ไขคำนาม
แก้ไขขน