ขื่น

ดูเพิ่ม: ขน, ขัน, ขั้น, ขึ้น, ขืน, ขุน, ขุ่น, ข่น, และ ข้น

ภาษาไทย

ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทใหญ่ ၶိုၼ်ႇ (ขึ่น), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kwnq (ขื่น, “กลิ่นขม, รสฝาด”)

การแบ่งพยางค์		ขื่น
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kʉ̀ʉn
	ราชบัณฑิตยสภา	khuen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kʰɯːn˨˩/^{(สัมผัส)}

ขื่น (คำอาการนาม ความขื่น)