ขุ่น
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง 混 (MC hwonX)[1]; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຂຸ່ນ (ขุ่น), ภาษาไทใหญ่ ၶုၼ်ႇ (ขุ่น); เทียบภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง goenj
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ขุ่น | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kùn |
| ราชบัณฑิตยสภา | khun | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰun˨˩/(สัมผัส) | |
คำคุณศัพท์ แก้ไข
ขุ่น (คำอาการนาม ความขุ่น)
ภาษาแสก แก้ไข
รากศัพท์ 1 แก้ไข
คำคุณศัพท์ แก้ไข
ขุ่น
- ขุ่น (มัว)
รากศัพท์ 2 แก้ไข
ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ขน, ภาษาลาว ຂົນ (ข็น)
คำกริยา แก้ไข
ขุ่น
- ขน (ย้าย)
ภาษาปักษ์ใต้ แก้ไข
คำสรรพนาม แก้ไข
ขุ่น
คำพ้องความ แก้ไข
อ้างอิง แก้ไข
- “ขุ่น” ใน Central Southern Thai Dictionary (Kaewkhao, Uthai และ Kiatboonyarit, Tawan: ประเทศไทย: US Peace Corps 1986), หน้าที่ 9
- ↑ Pittayaporn, P. (2014). Layers of Chinese loanwords in proto-southwestern Tai as evidence for the dating of the spread of southwestern Tai. Manusya J Humanit, 20, 47-68.