เหนียง

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เหฺนียง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	nǐiang
	ราชบัณฑิตยสภา	niang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/nia̯ŋ˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ໜຽງ (หนย̂ง), ภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨶ᩠ᨿᨦ (หนยง), ภาษาเขิน ᩉ᩠ᨶ᩠ᨿᨦ (หนยง), ภาษาไทลื้อ ᦵᦐᧂ (เหฺนง), ภาษาไทใหญ่ ၼဵင် (เนง)

คำนาม

เหนียง

1. เนื้อหรือหนังที่ห้อยอยู่บริเวณคอของสัตว์บางชนิด เช่น ไก่ นก วัว
2. โดยปริยายหมายถึงเนื้อที่ห้อยอยู่ตรงลำคอใต้คางของคนแก่ ในความว่า แก่จนเหนียงยาน

รากศัพท์ 2

คำนาม

เหนียง

1. สายป่านที่ผูกยาวห้อยเป็นบ่วงจากสายซุงว่าวปักเป้า