ภาษาไทย

แก้ไข

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์เหฺนียง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงnǐiang
ราชบัณฑิตยสภาniang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/nia̯ŋ˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

แก้ไข

ร่วมเชื้อสายกับลาว ໜຽງ (หนย̂ง), คำเมือง ᩉ᩠ᨶ᩠ᨿᨦ (หนยง), เขิน ᩉ᩠ᨶ᩠ᨿᨦ (หนยง), ไทลื้อ ᦵᦐᧂ (เหฺนง), ไทใหญ่ ၼဵင် (เนง)

คำนาม

แก้ไข

เหนียง

  1. เนื้อหรือหนังที่ห้อยอยู่บริเวณคอของสัตว์บางชนิด เช่น ไก่ นก วัว
  2. โดยปริยายหมายถึงเนื้อที่ห้อยอยู่ตรงลำคอใต้คางของคนแก่ ในความว่า แก่จนเหนียงยาน

รากศัพท์ 2

แก้ไข
รากศัพท์นี้ขาดหายหรือไม่สมบูรณ์ กรุณาช่วยเพิ่มเติม หรืออภิปรายที่หน้าพูดคุย

คำนาม

แก้ไข

เหนียง

  1. สายป่านที่ผูกยาวห้อยเป็นบ่วงจากสายซุงว่าวปักเป้า