ดูเพิ่ม: ท็อฺง, ท่อง, ท้อง, และ ท๋อง

ภาษาไทย

แก้ไข
ทองคำ

รากศัพท์

แก้ไข

จากจีนเก่า (OC *doːŋ, “ทองแดง”); ร่วมเชื้อสายกับลาว ທອງ (ทอง), คำเมือง ᨴᩬᨦ (ทอง), ไทลื้อ ᦑᦸᧂ (ทอ̂ง), ไทใหญ่ တွင်း (ต๊อ̂ง), เขมร ទង់ (ทง̍), ថង (ถง) และ ទង (ทง), เวียดนาม đồng (ด่ง), จ้วงแบบจั่วเจียง toŋ

การออกเสียง

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

ทอง

  1. ธาตุแท้ชนิดหนึ่งเนื้อแน่นมาก สีเหลืองสุกปลั่ง เป็นโลหะมีค่า, เรียกเต็มว่า ทองคำ
    คำพ้องความ: ดูที่ อรรถาภิธาน:ทอง
  2. เรียกสิ่งที่ทำด้วยทองเหลือง ว่า ทอง ก็มี
    กระทะทอง
    หม้อทอง
  3. ใช้ประกอบสิ่งต่างบางอย่างโดยอนุโลมตามลักษณะสี เป็นชื่อเรียกเฉพาะ
    ขนมทอง
    ขนมชนิดหนึ่ง รูปวงกลม มีน้ำตาลหยอดข้างบน
    ปลาทอง
    ปลาชนิดหนึ่ง ตัวสีเหลืองหรือแดงส้ม
  4. (ภาษาปาก, สแลง) ขี้

คำแปลภาษาอื่น

แก้ไข

คำคุณศัพท์

แก้ไข

ทอง

  1. สีเหลืองที่มีความแวววาวอย่างโลหะทอง
  2. สีคล้ายเหลือง
    เนื้อทอง
    ผมทอง
    แสงทอง

ภาษากฺ๋อง

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

ยืมมาจากไทย ทอง

การออกเสียง

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

ทอง

  1. ทองคำ

คำพ้องความ

แก้ไข

ภาษาคำเมือง

แก้ไข

ภาษาเลอเวือะตะวันตก

แก้ไข

การออกเสียง

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

ทอง

  1. ย่าม

ภาษาอีสาน

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข