ทอง
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
จากภาษาจีนเก่า 銅 (OC *doːŋ, “ทองแดง”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ທອງ (ทอง), ภาษาเขมร ទង់ (ทง̍), ថង (ถง) และ ទង (ทง), ภาษาเวียดนาม đồng
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ทอง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | tɔɔng |
| ราชบัณฑิตยสภา | thong | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰɔːŋ˧/(สัมผัส) | |
คำนาม แก้ไข
ทอง
- ธาตุแท้ชนิดหนึ่งเนื้อแน่นมาก สีเหลืองสุกปลั่ง เป็นโลหะมีค่า, เรียกเต็มว่า ทองคำ
- เรียกสิ่งที่ทำด้วยทองเหลือง ว่า ทอง ก็มี
- กระทะทอง
- หม้อทอง
- ใช้ประกอบสิ่งต่าง ๆ บางอย่างโดยอนุโลมตามลักษณะสี เป็นชื่อเรียกเฉพาะ
- ขนมทอง
- ขนมชนิดหนึ่ง รูปวงกลม มีน้ำตาลหยอดข้างบน
- ปลาทอง
- ปลาชนิดหนึ่ง ตัวสีเหลืองหรือแดงส้ม
- (ภาษาปาก, สแลง) ขี้
คำพ้องความ แก้ไข
- ดูที่ อรรถาภิธาน:ทอง
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
โลหะ
|
คำคุณศัพท์ แก้ไข
ทอง
ภาษากฺ๋อง แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /tʰɔŋ/
คำนาม แก้ไข
ทอง
คำพ้องความ แก้ไข
ภาษาคำเมือง แก้ไข
คำนาม แก้ไข
ทอง
ภาษาเลอเวือะตะวันตก แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /tʰɔŋ/
คำนาม แก้ไข
ทอง
ภาษาอีสาน แก้ไข
คำนาม แก้ไข
ทอง