ซี
ภาษาไทยแก้ไข
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ซี | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sii |
| ราชบัณฑิตยสภา | si | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /siː˧/(ส) | |
รากศัพท์ 1แก้ไข
คำอนุภาคแก้ไข
ซี
- คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวยเป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวนหรือรับคำเป็นต้น, ซิ หรือ สิ ก็ว่า
- ไปซี
- มาซี
รากศัพท์ 2แก้ไข
จากภาษาอังกฤษ cee (ซี, “ชื่อเรียกอักษร C”)
คำนามแก้ไข
ซี
ดูเพิ่มแก้ไข
- (อักษรละตินพื้นฐาน): เอ บี ซี ดี อี เอฟ จี เอช/เฮช ไอ เจ เค แอล เอ็ม เอ็น โอ พี คิว อาร์ เอส ที ยู วี ดับเบิลยู/ดับบลิว เอกซ์/เอ็กซ์ วาย แซด/ซี
รากศัพท์ 3แก้ไข
จากภาษาอังกฤษ/ภาษาอังกฤษแบบอเมริกา zee (ซี, “ชื่อเรียกอักษร Z”)
คำนามแก้ไข
ซี
- (พบได้ยาก, rare) อักษรละติน Z/z
การใช้แก้ไข
ไม่นิยมใช้เพราะพ้องกับชื่ออักษร C (ซี) เพื่อไม่ให้สับสนจึงใช้ แซด
ดูเพิ่มแก้ไข
- (อักษรละตินพื้นฐาน): เอ บี ซี ดี อี เอฟ จี เอช/เฮช ไอ เจ เค แอล เอ็ม เอ็น โอ พี คิว อาร์ เอส ที ยู วี ดับเบิลยู/ดับบลิว เอกซ์/เอ็กซ์ วาย แซด/ซี
รากศัพท์ 4แก้ไข
จากภาษาอังกฤษ si (ซี, “โน้ตดนตรี ซี”)
คำนามแก้ไข
ซี
การใช้แก้ไข
ไม่นิยมใช้เพราะพ้องกับสัญลักษณ์ C ของโน้ต โด เพื่อไม่ให้สับสนจึงใช้ ที
ดูเพิ่มแก้ไข
ภาษาเขมรถิ่นไทยแก้ไข
รากศัพท์แก้ไข
คำกริยาแก้ไข
ซี
ภาษาชองแก้ไข
การออกเสียงแก้ไข
- (จันทบุรี) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /siː/
คำนามแก้ไข
ซี
คำพ้องความแก้ไข
ภาษาทะวืงแก้ไข
รากศัพท์แก้ไข
จากภาษาเวียตติกดั้งเดิม *siː, จากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *sii(ʔ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเวียดนาม tay (ตัย)
คำนามแก้ไข
ซี
ภาษาแสกแก้ไข
รากศัพท์แก้ไข
จากภาษาไทดั้งเดิม *siːᴮ, จากภาษาจีนยุคกลาง 四 (MC siɪH), จากภาษาซีโน-ทิเบตันดั้งเดิม *b-ləj; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย สี่, ภาษาคำเมือง ᩈᩦ᩵ (สี่), ภาษาลาว ສີ່ (สี่), ภาษาไทลื้อ ᦉᦲᧈ (สี่), ภาษาไทดำ ꪎꪲ꪿ (สิ่), ภาษาไทใหญ่ သီႇ (สี่), ภาษาไทใต้คง ᥔᥤᥱ (สี่), ภาษาอาหม 𑜏𑜣 (สี), ภาษาปู้อี sis, ภาษาจ้วง seiq
เลขแก้ไข
ซี
ภาษาอีสานแก้ไข
รากศัพท์แก้ไข
ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຊີ (ซี), ภาษาไทลื้อ ᦋᦲ (ชี)
คำกริยาแก้ไข
ซี (อาการนาม การซี)
คำนามแก้ไข
ซี
- เครื่องมือสำหรับเจาะ