ซี

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ซี
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sii
	ราชบัณฑิตยสภา	si
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/siː˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

คำอนุภาค

ซี

1. คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวยเป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวนหรือรับคำเป็นต้น, ซิ หรือ สิ ก็ว่า

   ไปซี

   มาซี

รากศัพท์ 2

ยืมมาจากภาษาอังกฤษ cee (ซี, “ชื่อเรียกอักษร C”)

คำนาม

ซี

1. อักษรละติน C/c

ดูเพิ่ม

• (อักษรละตินพื้นฐาน):  เอ  บี  ซี  ดี  อี  เอฟ  จี  เอช/เฮช  ไอ  เจ  เค  แอล  เอ็ม  เอ็น  โอ  พี  คิว  อาร์  เอส  ที  ยู  วี  ดับเบิลยู/ดับบลิว  เอกซ์/เอ็กซ์  วาย  แซด/ซี

รากศัพท์ 3

จากภาษาอังกฤษ/อังกฤษแบบอเมริกา zee (ซี, “ชื่อเรียกอักษร Z”)

คำนาม

ซี

1. (พบได้ยาก) อักษรละติน Z/z

การใช้

ไม่นิยมใช้เพราะพ้องกับชื่ออักษร C (ซี) เพื่อไม่ให้สับสนจึงใช้ แซด

ดูเพิ่ม

• (อักษรละตินพื้นฐาน):  เอ  บี  ซี  ดี  อี  เอฟ  จี  เอช/เฮช  ไอ  เจ  เค  แอล  เอ็ม  เอ็น  โอ  พี  คิว  อาร์  เอส  ที  ยู  วี  ดับเบิลยู/ดับบลิว  เอกซ์/เอ็กซ์  วาย  แซด/ซี

รากศัพท์ 4

โน้ตดนตรี ซี

ยืมมาจากภาษาอังกฤษ si (ซี, “โน้ตดนตรี ซี”)

คำนาม

ซี

1. (ดนตรี, พบได้ยาก, proscribed) โน้ตตัวที่เจ็ดในสเกลซีเมเจอร์ มีสัญลักษณ์ว่า B, ที ก็เรียก

การใช้

ไม่นิยมใช้เพราะพ้องกับสัญลักษณ์ C ของโน้ต โด เพื่อไม่ให้สับสนจึงใช้ ที

ดูเพิ่ม

• (โน้ตดนตรีพื้นฐาน): โด, เร, มี, ฟา, ซอล, ลา, ที/ซี, ดับเบิลแฟลต, แฟลต, เนเชอรัล, ชาร์ป, ดับเบิลชาร์ป, ตัวกลม, ตัวขาว, ตัวดำ, ตัวเขบ็ต, ตัวหยุด, กุญแจซอล, กุญแจฟา, กุญแจโด, บันไดเสียง, เมเจอร์, ไมเนอร์, คอร์ด

ภาษาเขมรเหนือ

รากศัพท์

เทียบภาษาเขมร ស៊ី (ส̰ี)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /siː/

คำกริยา

ซี (ต้องการถอดอักษร)

1. กิน

ภาษาชอง

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาProto-Pearic *psiː

การออกเสียง

• (จันทบุรี) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /siː/

คำนาม

ซี (ต้องการถอดอักษร)

1. งู

คำพ้องความ

• ปซี
• พซี

ภาษาทะวืง

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาเวียตติกดั้งเดิม *siː, จากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *sii(ʔ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเวียดนาม tay

คำนาม

ซี

1. มือ

ภาษาแสก

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *siːᴮ, จากภาษาจีนยุคกลาง 四 (MC siɪH), จากภาษาซีโน-ทิเบตันดั้งเดิม *b-ləj; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย สี่, ภาษาคำเมือง ᩈᩦ᩵ (สี่), ภาษาลาว ສີ່ (สี่), ภาษาไทลื้อ ᦉᦲᧈ (สี่), ภาษาไทดำ ꪎꪲ꪿ (สิ่), ภาษาไทใหญ่ သီႇ (สี่), ภาษาไทใต้คง ᥔᥤᥱ (สี่), ภาษาอาหม 𑜏𑜣 (สี), ภาษาปู้อี sis, ภาษาจ้วง seiq

เลข

ซี

1. สี่

ภาษาอีสาน

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຊີ (ซี), ภาษาไทลื้อ ᦋᦲ (ชี)

คำกริยา

ซี (คำอาการนาม การซี)

1. เจาะ, ทะลุ

คำนาม

ซี

1. เครื่องมือสำหรับเจาะ

ภาษาอูรักลาโวยจ

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาไทย สี

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /si/, [si]

คำนาม

ซี

1. (บ้านสังกาอู้) สี

คำพ้องความ

• จัยจ