เอ็น
ภาษาไทย
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | เอ็น | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | en |
| ราชบัณฑิตยสภา | en | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔen˧/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
แก้ไขสืบทอดจากไทดั้งเดิม *ˀjenᴬ; ร่วมเชื้อสายกับอีสาน เอ็น, ลาว ເອັນ (เอัน), คำเมือง ᩋᩮ᩠ᨶ (เอน), เขิน ᩋᩮ᩠ᨶ (เอน), ไทลื้อ ᦀᦲᧃ (อีน), ไทใหญ่ ဢဵၼ် (เอน), ไทใต้คง ᥟᥥᥢ (เอน), อาหม 𑜒𑜢𑜃𑜫 (อิน์), แสก อิ๋น, จ้วง nyinz, จ้วงแบบจั่วเจียง yinz/hinz
คำนาม
แก้ไขเอ็น
- กลุ่มหรือมัดเส้นใยเนื้อเยื่อเกี่ยวพัน ซึ่งเรียงตัวในทิศทางเดียว เห็นได้ชัดและไม่มีกล้ามเนื้อยึดที่ปลาย, ชาวบ้านเรียก เส้นเอ็น
- (ภาษาปาก, สแลง, ขำขัน) อวัยวะเพศชาย
รากศัพท์ 2
แก้ไขยืมมาจากอังกฤษ en (เอน/แอน, “ชื่อเรียกอักษร N”)
คำนาม
แก้ไขเอ็น
- ชื่อตัวอักษรในอักษรละติน N/n
ดูเพิ่ม
แก้ไขภาษาคำเมือง
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /ʔen˧˧/
รากศัพท์ 1
แก้ไขคำนาม
แก้ไขเอ็น
- อีกรูปหนึ่งของ ᩋᩮ᩠ᨶ (เอน)
รากศัพท์ 2
แก้ไขคำคุณศัพท์
แก้ไขเอ็น (คำอาการนาม กำเอ็น หรือ ความเอ็น)
- อีกรูปหนึ่งของ ᩋᩮ᩠ᨶ (เอน)