เอ็น
ภาษาไทย
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | เอ็น | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | en |
| ราชบัณฑิตยสภา | en | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔen˧/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ˀjenᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน เอ็น, ภาษาลาว ເອັນ (เอัน), ภาษาคำเมือง ᩋᩮ᩠ᨶ (เอน), ภาษาเขิน ᩋᩮ᩠ᨶ (เอน), ภาษาไทลื้อ ᦀᦲᧃ (อีน), ภาษาไทใหญ่ ဢဵၼ် (เอน), ภาษาไทใต้คง ᥟᥥᥢ (เอน), ภาษาอาหม 𑜒𑜢𑜃𑜫 (อิน์), ภาษาแสก อิ๋น, ภาษาจ้วง nyinz, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง yinz/hinz
คำนาม
แก้ไขเอ็น
- กลุ่มหรือมัดเส้นใยเนื้อเยื่อเกี่ยวพัน ซึ่งเรียงตัวในทิศทางเดียว เห็นได้ชัดและไม่มีกล้ามเนื้อยึดที่ปลาย, ชาวบ้านเรียก เส้นเอ็น
- (ภาษาปาก, สแลง, ขำขัน) อวัยวะเพศชาย
รากศัพท์ 2
แก้ไขยืมมาจากภาษาอังกฤษ en (เอน/แอน, “ชื่อเรียกอักษร N”)
คำนาม
แก้ไขเอ็น
- ชื่อตัวอักษรในอักษรละติน N/n
ดูเพิ่ม
แก้ไขภาษาคำเมือง
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /ʔen˧˧/
รากศัพท์ 1
แก้ไขคำนาม
แก้ไขเอ็น
- อีกรูปหนึ่งของ ᩋᩮ᩠ᨶ (เอน)
รากศัพท์ 2
แก้ไขคำคุณศัพท์
แก้ไขเอ็น (คำอาการนาม กำเอ็น หรือ ความเอ็น)
- อีกรูปหนึ่งของ ᩋᩮ᩠ᨶ (เอน)