โอ
ภาษาไทยแก้ไข
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | โอ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | oo |
| ราชบัณฑิตยสภา | o | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔoː˧/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1แก้ไข
คำนามแก้ไข
โอ
รากศัพท์ 2แก้ไข
คำนามแก้ไข
โอ
- ชื่อปลาทะเลขนาดใหญ่หลายชนิดในวงศ์ Thunnidae อยู่เป็นฝูง ห่างฝั่ง รูปร่างเพรียวคล้ายกระสวย บริเวณฐานครีบหูมีกลุ่มเกล็ดเล็ก ๆ ครีบหางเว้าลึก เช่น โอหม้อ หรือ โอดำ (Thunnus tonggol) โอลาย (Euthynnus affinis)
รากศัพท์ 3แก้ไข
ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง 甌 (MC ʔəu); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩋᩰ (โอ) หรือ ᩒ (โอ), ภาษาลาว ໂອ (โอ); เทียบภาษามอญ အော (โอ)
คำนามแก้ไข
โอ
- ภาชนะเครื่องเขินอย่างหนึ่งสำหรับใส่ของ รูปคล้ายขัน มีขนาดต่าง ๆ, ต่อมาได้อนุโลมเรียกขันเคลือบทรงสูงว่า ขันโอ
- ถ้วยโถโอชาม
รากศัพท์ 4แก้ไข
เลียนเสียงธรรมชาติ
คำอุทานแก้ไข
โอ
รากศัพท์ 5แก้ไข
ยืมมาจากภาษาอังกฤษ o (“ชื่อเรียกอักษร O”)
คำนามแก้ไข
โอ
ดูเพิ่มแก้ไข
- (อักษรละตินพื้นฐาน): เอ บี ซี ดี อี เอฟ จี เอช/เฮช ไอ เจ เค แอล เอ็ม เอ็น โอ พี คิว อาร์ เอส ที ยู วี ดับเบิลยู/ดับบลิว เอกซ์/เอ็กซ์ วาย แซด/ซี
รากศัพท์ 6แก้ไข
ตัดมาจาก โอเค, จากภาษาอังกฤษ OK (“ตกลง”) ย่อมาจาก all correct (“ครบถ้วนถูกต้อง”)
คำกริยาแก้ไข
โอ
คำอุทานแก้ไข
โอ
- เห็นด้วย, ตกลง
ภาษากฺ๋องแก้ไข
การออกเสียงแก้ไข
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /ʔo/
คำนามแก้ไข
โอ