เค
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | เค | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kee |
ราชบัณฑิตยสภา | khe | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰeː˧/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
ยืมมาจากภาษาอังกฤษ kay (เค/เคยฺ, “ชื่อเรียกอักษร K”)
คำนาม แก้ไข
เค
ดูเพิ่ม แก้ไข
- (อักษรละตินพื้นฐาน): เอ บี ซี ดี อี เอฟ จี เอช/เฮช ไอ เจ เค แอล เอ็ม เอ็น โอ พี คิว อาร์ เอส ที ยู วี ดับเบิลยู/ดับบลิว เอกซ์/เอ็กซ์ วาย แซด/ซี
รากศัพท์ 2 แก้ไข
ตัดมาจาก โอเค, จากภาษาอังกฤษ OK (โอเค/โอเคยฺ, “ตกลง”) ย่อมาจาก all correct (ออล เคอะเร็กทฺ, “ครบถ้วนถูกต้อง”)
คำกริยา แก้ไข
เค
คำอุทาน แก้ไข
เค
- เห็นด้วย, ตกลง
ดูเพิ่ม แก้ไข
- โอ
- โอเค
- โอเช
- โอเคซิกกาแร็ต
รากศัพท์ 3 แก้ไข
ย่อมาจากภาษาอังกฤษ ketamine (คีเทอะมีน, “ยาระงับประสาทชนิดหนึ่ง”) [1]
คำนาม แก้ไข
เค
รากศัพท์ 4 แก้ไข
จากอักษรตัวแรก k ซึ่งมาจากการแผลงเป็นอักษรโรมันของ ควย
คำนาม แก้ไข
เค